Bak Ria!
Yitirdiklerim soluğum kadar taze,
Yalnızlığım kitap arasında unutulan
Kurumuş bir çiçek.
Göç etmiş yüreğimden şairler,
Kalakaldım yaktığım yıll...
Kalbim titriyor Ferya.
Kalbim ki her yolun başında,
Dik bir yokuştan aşağı
Yuvarlanmanın travması içinde.
İrkiliyor...
İçimde giderek artan bir kalabalı...
Ömrümüze bir balta gibiyiz bazen,
Yaralarımız en çok kendimizden.
Ne bir dik duruş ne de tam bir savruluş,
Kendi içinde parça parça bir yok oluş...
Öylece duruyorsun
İçinde kopan fırtınalarınla yüzüne yansımış
Ve yetebilme çabanla
Bakıyorsun bana
Korkaklığın alnını karışlayan yüreğin
İncinmiş olabil...
Tutun ki çıkarın kendinizi dünyadan
Ruhunuz, darağacında bekleyen bedeninizle
İçinizdeki nehre kapılıp sürüklenmeden
Tutun ki çıkarın!
Kendi ellerinizle ...
Küçüğüm, küçücüğüm
İçimde büyütülmeye yüz tutmuş ne varsa
Bil ki bütünü senindir
Şu alnıma kazınan yalnızlık
Elimi çekip çıkarttığım o kalabalık
Kendim ...
Ruhunu da alıp kaçmak istiyorsun buradan
Kendine yeni düşler ekmek için
O sen değilsin görmek istedikleri
Karanlığına kucak açarken
Ellerinle geçmişinin ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok