Onur Can YILMAZ

Sen bana bir nehir bıraktın biraz da gam

Birbirimize gülmediğimiz yollar

Hiç konuşmadığımız sokaklar

Bana olmaz hayaller, fuzuli aşklar bıraktın

Sen bana...

Her şehre beş vakit, dört mevsim

Belli belirsiz sürüyor cengim

Baharı getiren dünya,

kışı getirmez sanma

Bugün ellerimde sümbüller

Yarın sinemde kurumu...

Bir yazgıyla ellerim kelepçelenmiş

Suratında beni hüzne boğan serinlik

Ellerimde buzlar, gözlerimde çiğlik

Kilitleniyor duvarlar üzerime üzerime

Tanıyama...

Sanıyordum ki yalnız evimde, odamda

Karma düşüncelerimin yanı başındasın

Garip hazandır içim, derin yakan sızımsın

Köprüler, denizler, ben ne yollar geçti...

Dindi yağmurlar,

Dindi nihayet.

Soğuk, nemli bir kafes kaldı geriye

Teklifsiz örtüldü sesim, zihnim

İndiğinde yüzüme o beyaz katreler

bıçak, çok sesli...