Rana Minel Al

"İster yeni bir yazar, yeni bir tür denemek olsun, ister hayatımızda büyük bir değişiklik yapmak olsun; konfor alanımızdan çıkmanın biraz ürkütücü olacağını ...

16 yaşımın son demlerini yaşarken kaybettim annemi. Bugün tam 4 sene oldu. Sesini duymayalı, güzel yüzünü görmeyeli, kokusunu içime çekmeyeli...

Çok güzel ...

Annemin saçlarını severken ellerimde kalan saçlara bakıp gözyaşı döküyordum. Annem bana dönüp

"Saçların böyle güzel değil, renkli yaptırsana, mavi mesela." ...

Hiç kapıldın mı o hisse? Hani gitmek istersin de bir tarafın yanıp tutuşur kalmak için... Biz ya sevmeyi bilmiyoruz ya da sevilmeyi beceremiyoruz. Çok yorgun...

Küçükken günlüklerimi hep annem alırdı. Ve mutlaka beni uyarırdı: "Tarih ve saat atmayı unutma". Oysaki pek hoşlanmadım ben bundan. Yaşadığım kötü anların ta...

Bir dağ yarattım doğrularımdan. Hatırlamamak... Hatırlamak istediğim güzel anıları zihnim almış bir sandığın içine kilitlemiş gibi. Açmak istiyorum açamıyoru...

İnsanlar yazmaya devam etmemi söylüyorlar. Yazdıklarım onlara harikulade geliyor. İnsanlar acılarımı seviyor. Acı çekmeye devam etmemi istiyorlar. Acı çektik...

Hiç uyanmak istemediğim rüyalar görüyorum bazen. Oysaki uyanmak için çok güzel bir sebebim var.

İzmir'in ışıkları altında elini sımsıkı tuttuğum adama baktı...

Sana ulaşmak gökyüzüne ulaşmaya çalışmak gibi. Hani küçükken salıncağa binip daha hızlı, daha hızlı diye bağırmak gibi. Gökyüzü, sanki elimi uzatsam avuçları...

Unutmak da böyleydi işte... Kurşun kalemle bastıra bastıra yazdığın hikâyeyi silgiyle silmek gibi. Hani hiçbir silgi tam silemez ya, izi kalır... Kelimeleri ...