Bazen oldukça küçük meseleler uğruna kendimizi ve zamanımızı yitiriyoruz bu dünya telaşı içerisinde. Sanki ‘’yarınlar hep varmışçasına’’ koşturduğumuz yetmez...
Yuvamı kaybettim ,
Günüm gece oldu
Ki severim geceyi
Buna rağmen bi efkarlı duman sardı beni
Biliyordum aklıma gelişindendi bu duman
Senin sigaranın du...
Meşum bir veba göz yaşı
Ağlamaya serçe kalmış
Kaç anlam edeceğiz dünyada?
Kıtlıktan su bulunca balığa.
Şimdi kurtulma vakti yalandan
Sıyrılmak
Mektup ...
Şimdi susuyorum
Belki çölden bahsediyorum
Bazısında hüzünden
Kara coğrafyama çöken
Ruhumdan kopan her dem
Bıçak gibi kesiyor derimi kendimden!
Şimdi ne...
Ne kadar basitmiş değil mi Sadık abi?
Soba dumanlarının sararttığı
köhne binaların kuytusunda
evveliyatsız ve edepsiz bir öpüş gibi,
Göle salınan kağ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok