Uzaklıklar...duyguların daha da alevlenmesini besleyen tel örgüleridir. Yaklaşıp telleri aşmaya çalıştığınızda ellerinizin nasıl hırpalanıp kanadığını görürs...
Toprak kan kokar,
Ve sessizlikte büyür sesler.
Yarın gibi yılgın, bugün gibi ağlamaklı.
Yüreğe oturur korkusuzca korkulu...
Bir bomba düşer
Ve değişir d...
Haylaz rüzgarlarla oynaşan yapraklar, usulca kendilerini toprağa bırakıyordu.Dağların yorgun omuzlarına sisler oturup kalmıştı. Nereye gitse götürdüğü gözler...
İçindeki boşlukları bir bir badeye bıraktın.
Çoğalan yokuşlardan yuvarlanan bir kozalaktın.
Senin gibi bezgin, ıslak ve suyla cebelleşen yapraklarla tanışt...
Amanı yok yüreğimden,
Rasgele kaskatı bir tarafımı kendine çekersin.
Biliyor musun?
Gövdesi kurumuş bir ağaçtan beklentisi olmazmış kimsenin.
Ne diye ben...
İnsan, içinde nasıl yaşıyorsa öyle bakıyor dünyaya.
Mevsimler gibi tıpkı, bazen capcanlı yaz gibi sıcacık akıyor karışıyor hayata bazen kıyısından bakabili...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok