Sefa

ellerim uzanınca sana

bozuldu güzelliğinin rengi

ve sen en kalabalık,

en uğrak yerleri oldun bu kentin.

gülüşünden bahsetsem

ama kırlardan ayrı

senden ...

insan,

       insanlar:

düşmanlarım; kaygı ve süt mavisi

insan,

       insanlar:

onca yaşanmışlık

-yolboyları kalmış gözlerinin ucunda-

herkesin derdi...

1

ben yürüdükçe bu çağda

  ay peşimden sürüklenirdi

ve tertemizdi gökyüzü

  terli alınlar gibi, toprak gibi.

her yanımdan insanlar

  -çürüyen şeyler-

...

sana yaşanmış günler bıraktım, al fırtınadan sonra bir güneşi, tertemiz gökyüzünü;

sana ömrümün en dokunulmamış yerlerini bıraktım, al

hissedersin eğer bak...

beni bölüşürler uykularında

her parçamı bir yaşamaya bırakırlar

            -yapayalnız-

yıldızlar gibi bölünürüm ben

aydınlık, bol ışıklı ama uzak.

i...

şiirlerin tadı aynı

         aynı rahimden bütün okuduklarım

mevsimler aynı, gök aynı

         içimde sevda değişmez, sızı renginde

güler yüzüm, yağmur y...

bir şiir yazsam

birinin içine düşse

aklına kır gezmeleri, yaz vakti gelse

özlediği, özlememesi gereken günler

o loş, o lanet günleri gelse

ama ne olursa...

öyle bir sessizlik istiyorum ki

duyayım damarlarımda dolaşan kanı

ve kalbimi dinleyeyim

her şey şeffaf kadar temiz olsun

su ve toprak

hatta yapılan onca...

ağır ağır çöker gökyüzü saçlarıma

  -birden değil, ezerek, ağır ve koyu-

içimin paramparça olmasını

titremesini kirpiklerimin sancıdan

  hissederek ölümü...

git

   "güzel" dediğin her ne ise ona

            benden başka herkes güzel

            senden sonra her şey aynı.

öyle ağır geliyor şimdi her daim yaptı...