soneçka

ben o kadın değilim

henüz adımımı atmadım düşlerine

tatmadım tadını

yorgunluğumu yaslamadım sokaklarına

pencerendeki renkleri göremedim

sevgilim hayır, ...

uyuşukluk gitmiyor gözlerimin ardından

tenine saklanmamın bedeli

bu ve suçluluk hali

yalan değil seviyorum pencereden geçen gölgeleri

bir bakıma anlardan...

ben çocuk bedeninde yaşarken ve bunun farkındayken

büyüklü küçüklü arkadaşlarım vardı

zihnimden geçenler onların bedenlerinde gerçeğe dönüşürdü

tablolarda...

birazdan susuzluğum giderilecek

kavuşuyorum en muntazam yerime

bırak girmesin içeri güneş, gözlerim acıyor

perdeleri ve ellerini kapat, geliyorum

benim, ...

zamanı değildi henüz

bu yağmurların

ben evine girdiğim zaman

düşmeliydi ilk damla, durmalıydı zaman

melodiler fısıldadı annemin kulağına

derinden tüterd...

anılarla çizilmiş bir yerdeyim

çocukken, öfkeyi ilk duyumsadığım

çelimsiz bedenime damga gibi yapışan

o yerdeyim

kirli toprak arınamazdı dolunayda

üzeri...

sana açıyorum kollarımı

içimi dışıma dönüştüren bu hisler

bulaşsın diye

benim veya onun kadar ağır mağlup olamazsın bu oyunda

ama deniyorum tekrardan uta...

bir kararıp bir aydınlanan gecenin

uykusuzluk acısı sadece gözlerimde değil

cümlelerimin muğlaklığı bundan canım

aydınlık hüzünler var bedenimde esen

pen...

İkimiz, gündüzün akşama doğru akışında belli belirsiz gözüken aya bakıyoruz. Karanlıkta olduğu gibi parlamıyor, beyaz bulutların ve kararan maviliğin arasına...

Önümde aşılmayı bekleyen, her iki tarafı birbirinden pek de farkı olmayan evlerle bezenmiş ışıklı, hareketli bir cadde görünüyor. İnsanlar bu yolda yürüyor, ...