Verda

Sevgili Elbert, buralarda hava oldukça ısındı ancak ben bir buz kütlesi gibi üşüyorum. Gün batımı gibi içimdeki ışığın sönüşünü izliyorum. Hakikaten de bu dü...

Artık yağmur yağmıyor. Kara gün. Her şeyi biliyor olmaktansa dozsuz bir cahil olmayı yeğlerdim. Ayakkabılarını giy, evden çık. Gideceğin durağı bilmeden yürü...

Yağmur çatırtısı. Bu sessiz, soğuk evde tek başımayım. Birazdan gök gürültüsünü duyan ışık, kaçıp gider. Birlikte yaktığımız son mum bana yarım saat kadar da...

Bak boşuna çırpınıyorum. Kanatlarım da yok oysaki! Hayır, yorulan ayaklarım da değil. Çünkü ben kilometrelerce yol gidebilirim bir başıma. Başka türlü bir yo...

Ağdalı sözlerine ihtiyacım yok Elbert. Soğuk günlerde kendime sarılmayı öğrendim. Tıpkı öğrettiğin gibi yaşıyorum. Topraktan daha sert, kayadan daha yumuşak ...

Tahminimce kırk beş metre yüksekliği olan bir tepede oturuyorum. Öyle gün batımı falan yok, şairane bulutlar henüz göstermedi yüzünü. Hava aydınlık, olabildi...