Kaç bulut geçti bilmem
Güller soldu yaprakları birer birer kurudu
Bozuk bir şemsiyeyle yağmurda yürümek gibiydi seni sevmek
Hem seviyor hem itiyordun nede...
İçindeki boşlukları bir bir badeye bıraktın.
Çoğalan yokuşlardan yuvarlanan bir kozalaktın.
Senin gibi bezgin, ıslak ve suyla cebelleşen yapraklarla tanışt...
Yine akşam oldu,
Biten ben miyim yoksa gün mü?
Belki de başlayan gece.
Uyumak istemiyorum, yok oluyorum.
Uyanmak istemiyorum, var olamıyorum.
Yolculuk dediğin bu ömür
Sığamadım içine uzandım
Sana seslendim dualarımda
Kimse bilmezdi hislerimi.
Gizliden sevdim seni içimde
Açtım sayfaları karal...
Evimiz kentsel dönüşüm için yıkıldı sonunda.
60 yıllık ev.. ne yaşanmışlıklar ne anılar var.. Hep bu anı bekliyordum ben. Sanki evin yıkımıyla tüm o kötü an...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok