Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Bu hikaye İstanbul depreminde öleceklere adanmıştır.
***
Tavanda sallanan floresan.
Yanaşan her vapurun dalgasıyla sallanan iskele.
Kahve satan bir dükkâ...
şimdi fısıldar kar taneleri tellal-i eceller
ben ki bağıra bağıra söylerim hasret-i türküler
karşıma gelir, bir ben adım atarım bir İstanbul
benim ayağım ...
Gövdesi yarım bırakılmış, gözleri es geçilmiş
Çekmiş bir sevda
Eskisi bol gelen
Sen de uydun onlara istasyonsuz kaldım
Limanlara yamalı yelkenimden yara...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok