Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Bir perdenin ardından izliyor gibiyim dünyayı

Bedenim yaşıyorken bilincim her şeye tepkisiz

Ben yönetmiyorum, ne hareketimi ne vaktimi

Gölgem bile düşmüyo...

En alçak gönüllü, bana kendi sınırlarını tanıtmam için mi verdin kalemi? Neden bu ukala umursamazlık, Ey Rabb taşaklarını yalayan onca kula sahipken yaratılı...

dar vakitlere,

büyük hayaller sığdırmaya çalıştınız

akıllara beklentiler yer etti.

sevgiler, sürgün olmadığı vakit

kalpler, köhne olmadığı vakit

şen olu...

Ruhum, anlamı dipsiz ve derin bir mücadeleyi temsilen yaşıyor

Dudaklarım ruhumu ıslıklıyor

İçimdeki kuyu en afili ışıkları dahi söndürüyor

Göğsümün orta y...

Kendimi en çok sana yakıştırdım,

Sonra yavaş yavaş alıştırdım.

Telaşlı bir halin vardı

Hep son an’da yetişen

Ben de o son an’da yetiştim

Yetiştim, en ço...

Nasılsın deme

Bana lazım olmayan bir ölümün perdelerini araladı gözlerin

Kaçmış ince siyah çorabın

Sokaklarımda yankılanan topuklularının sesi

Bir kanser...

Ekoseli bir koltuk, gri hatırlıyorum onu,

Bilmezdim üzerinde ki renklerin ismini.

Ne anlattığını bilmediğim haber bültenleri,

Çay içilir yemekler yenir,

...

Gideceksen git.

Bugün zihninin sır dolu odasında saklı,

Yarın gün gibi açıkta,

Dün ise bir sır verdi sahiden sana,

Doğacak oracıkta yarınlara.

Yaşıyoruz...