Üstüme vazife olmayan her işte iyiyimdir, gerisinde vasat. Fakat şu sıralar tek bir işim var, o da sorgulamak. Buna rağmen başarım yerlerde sürünüyor. Zir...
Çok sevmek, çok acı çekmekmiş. Yatıştırdığım duygularım ara ara yokladığında bedenimi; küçülüp yok oluyorum. Unutmak istediğim şeyler, hatırlayabileceklerimi...
sevgili günlük;
ölümün ilk günü ışıkları söndürülmeyen cenaze evi gibiyim, sebepsizce uyumadan bekliyorum. kapıda duran kimin ayakkabıları ve ben bu geceden...
Hayatıma giren her insanın beni yakışını izledim. İzin vermek istemedim ama izin vermek istemezken öldüm.
Çabaladım, dirildim ve yeniden tekrar tekrar öldü...
Konuşmak... İnsanın kalbinin elleriyle konuşması daha doğrusu bakışması... Kalptekilerin ellere yüklenmesini beklemek çok acılı bir süreç. Ama kalpte kapalı ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok