Can W. Basmacı

Başını göğsüne usulca koymuş kalp atışını dinliyordu varlığı huzur ve güven hissettiriyordu...Hayatla olan savaşına bir mola vermek gibiydi bu hissediş. Bu k...

Saçlarımda beyazlardan bir demet

Yolunu şaşırmış ufak bir çocuğum 29 yaşında

Bir yerlerden aşkı tattım, bir yerlerden ihanet

Bir yerlere göz yaşlarımı bır...

kanadı kırık, bir kuşun özgürlüğüne kadar uzanan.

masum çocuğun gülümsemesine denk

dünyanın tek şifresi sevgi..

kendi içimizde bir yer edinmeye çalışırken...

Buğulu Kelimelerimin Rüzgarı,

Annem…

Ne çok özlemişim annem diyebilmeyi,ne çok özlemişim seni,sesini kokunu…

Sen gittin gideli zemheri soğuğunda kalmış gi...

Hayatımın tümü anımsamak üzerine gelişiyor. Daha evvel de söylemiştim kafam bir saat ve durmadan işliyor, yeni günü yeni kaygılarla selamlıyor.

Bazen yürürk...

Bu kadar çok gerçekliğin içinde insanın kendi gerçekliğini geçtim o gerçekliğine giden bahaneye bile şaşırıp kalıyorum. Kendimden biliyorum bunu. O konuda ço...

özgürleşmek nasıl olurdu?

her şeyden, herkesten.

kendinden.

duygularından.

korkularından.

travmalarından.

maddi kaygılarından.

manevi bataklıklarından...

Açken alışverişe çıkma diyorlar. Karnını doyurmak için alışverişe çıkman gerekmesi dışında bi sorun yok tabii. Evet baştan bi liste yapıp kafandakileri alıp ...

Özgürleşmek.

Özgürlük.

Belki de, bütün korkularınla tanıştığında,

İsteklerinden kurtulduğunda,

İstemediklerini kabullendiğinde,

Ve bütün bağlarını serbe...

Beyaz sayfa

Beyaz kalem

Ne görünür ki

Okunmaz satırlar

Öylece bilinmez

Anlaşılmaz

Manyağın birisi bir cenaze evine girer. Yüzünü buruşturarak içeridekileri tek tek süzdükten sonra şöyle der:

“Allahını seven cam açsın! İçeriyi leş gibi duy...

Kalbime takılı parazit gibi, yıktı beni, ezdi beni. Üzerimden acımadan merhametsizce geçti. Ağlamamı bile izlemeden yok oldu hayatımdan. Ben yok edemedim. Ol...

Kalbime takılı parazit gibi, yıktı beni, ezdi beni. Üzerimden acımadan merhametsizce geçti. Ağlamamı bile izlemeden yok oldu hayatımdan. Ben yok edemedim. Ol...

Sosyal medyada gezinirken tuhaf bir hale bürünebiliyorum; yetersizlik... Bazen çok fazla vakit geçirdiğim oluyor, bazen de telefonu öfkeden koltuğun bir köşe...