Bektaş Şenel

Kırk soluk rüzgarın üşüttüğü sahilde, ceketimin tepelerine sığınmış, yürüyorum. İki adım çizgimin dağıldığı yerden koparıyorum bir şehirlik yaşamı oltasına t...

Yıl 2014 falan... Hiç ışıklı, çok dumanlı bir odada; belki o odayı günlerce, aylarca terk etmemiş -hacmi eskimiş değil daha çok yanlışlara çoğalmış- bakışlar...

Bilinsin.

Gölgemi eve vardıran tüm sokakların, ben

adımların, kilitlerin ve anahtarların

diyetini katre katre ödedim

Duramadım çok ağaç gölgesinde

Bilem...

-Biriniz gelsin

Bir şeylere dışarıdan bakacağız-

I.

Şimdi biz hayatın bir yerindeyiz ya, hepimiz

Hani yetmiş kışın ardı üç torba kemik

Biliriz ya, yokta...

"Hayır öyle değil" bakışlı bir yüzü var dünyanın.

Ancak umuttan peyda yanını yeteri eşiğe sürttüysen; yeteri yönü, yolu, çabayı, imkanı harcadıysan görebile...

Kalenderiyim, ıssız gezdim

Yüzümün yerinde üç top filiz

Karnımı kuşağımdan yardılar

Üç tomurcuk ben döküldü yere

Soldum

Zamana teşne bir takvimde

Soyd...

I.

Önlük düğmeleri ve babalar

tarafından koparılmış çocuklar

Yanaklarda utanç, kaldırımlar,

kusmaklar ve çekmeceler ve

ılık sıvıda tuz

tuzda utanç

...

Çok sesli bir şeyler duyuldu dün gece

Çok cevaplı, çok pürüzsüz, çok ayan

Kağıttan bir kuşun denize koşması gibi bir şeyler, sustu biri

Biri sol eliyle ti...

***

Eliyle gösteriyor.

Şu göz diplerimize kadar uzanan mavilik, şu soluklaşan ışık demeti… Susuyor, düşünüyor, ellerini iki yana açıyor, devam ediyor: Üzer...

Neyden kaçıyorsun, rüyandan mı, dedi. Gülünçmüş bu. Bu tersine adımladığın her şey gerçeğin ta kendisi, dedi. Evet, rüyadan kaçmanın kendisi bile. Sordu. Der...