Son veda zamanı, ardından, yıkılacak köprüler.
Geriye dönüp bakma! Yanıyor gemiler,
Kol geziyor hayatımın limanında haramiler!
Ne çok yaktı canımızı hayat...
karşı yakanın ellilerdeki halini gösterdin
çarpıldım,
yakam yarım,
hadsizlikmiş
yaşamak böyle yarım.
köprüne vardım
kestane kebabı derim
küllük damağı...
Kocaman, ıssız sahil...
Güneş vuran taşlar kıyıya yavaşça sokulan dalgalar ile ahenkli sesler çıkarıyor, kendi aralarında minik minik kıpırdanıyor.
Sanki b...
Paslanır
Sen hatırlarsın ama ölüm paslanır
Sıra sıra dağlanır tümsekler takıldığında yanıldığını anma diye
Andığında yanma diye
Yandığınla kalma
Kendinl...
Haddimden öteyi düşlüyorum.
Dün ellerimde taşıdığım yürek bugün kime tutuşuyor?
Can suyu olduğum hayat
Kime ram oluyor?
Işıksızım
Günün doğmasını bekliy...
Sevmek dediğin sönmüş bir cehennemi harlar mı?
Büyük ateşler sönüyor.
Bir yol gidiyor ayağımın altından
Tutamıyorum yaprakları canında mevsim geçiyor diyo...
gerçi sessiz ve kendi halinde bir yaraydım, biliyorum,
ve onlar çekip giden taraftalardı.
ne zaman biraz kımıldamaya yeltensem, bu bile
onların yanına bir...
artık sana inanmak
semavi bir dine inanmak gibi
hatta bağnazca tapmak gibi..
mevcut düzende bu kitap yanlış dolu
ama katl-i nefse meyletmemek için gitm...
Kesin olan bir şey varsa o da hiçbir şeyin kesin olmadığıdır. Düzenin oluşması için büyük bir kaos gereklidir. Kaosu küçük sebepler yaratır. Sebepleri yaratı...
Ümidin kalmadıysa dünya düzeninde
Yarına sefer düzenlemek zor gelir.
Kahrından ölmez tabii insan ama
Niyetinde noksan kalır.
Şayet hikayedeki adam bulama...
Günler denizin dalgasına takılıyor.
Ruhumdaki küçük çatlak büyüyor.
Gönlünde kalmamış can suyu, toprağın bana uzanıyor.
Bense koca karanlığa esir düşmüşüm...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
