Dostoyevskininyancısı

Köşeme çekildim.

Rahat bırakın beni.

Değil kimseyi kırmak amacım.

Bazı fırtınalar iyi gelir insana derlerdi de inanmazdım.

Yok sayıyorum sadece,

Önüme ç...

Dilim varmaz söylemeye ama,

Yuttum bütün suskunluklarımı.

Sâtır kim kurtaracak bizi?

Kim aldıracak bize nefes yeniden?

Varoluşumun en sancılı günlerinde...

Karanlık, terk edilmiş bir odanın en eski koltuğu gibiyim.

Vicdanım el vermiyor kaçıp gitmeye.

Kızamıyorumda beş senedir yorgunluktan kendini patlatan lamb...

Koymuşsun kafanı buz gibi betonların, yamuk kaldırımların üzerine.

Derin derin çekiyorsun nefesinle beraber tüm acı haykırışlarını.

Kovalamacası bitmez bu...

Kitap raflarındaki toz taneleri anlar beni.

Değersizliğimiz birdir, hep beraberdir.

Gidenlere sitemlerim boğazımda düğümdür.

Yutkunamam, yutkunamadıkça on...

Dökülen yaşlarımız vardi hani.

Gözlerimizden.

Otururken porsuk kenarında,

Durmak bilmeyen düşüncelerimiz sessizce akardı kenardan.

Gökyüzü dar gelir ruhu...

Ayıkla pirincin taşını der gibi,

Ayıklıyorlar yaralarımı.

Mızrak misali laflarla,

Yaralarımı deşiyorlar.

İyileşemiyorum, yanıyorum.

Su etsem alev alacak...

İnsanların adımlarını yanlış kaldırımlara attığı sokaklardayım.

Yüzlerindeki kederler birer birer damlıyor taşlara.

Ne ben onlara bakabiliyorum ne de onlar...

Binaların en yükseğinden,

Aşağılarda dağlar deniz,

Çam ağaçları birer birer küsmüş,

Biz;

Aynı buhranlı gecelerin çocuklarıyız.

Yüzüklerin acısıyla sigar...