Lev Nikolayeviç Mışkin

kimin ayak izleri

bu kırmızı ışıkta duran?

asfaltı yarıp kuyu boyunca yuvarlanan?

görünmez ki ecelin kirli sakalları,

sıvazlar hariçten biten yarayı ansı...

Bir sis var duraklarında

Ölene kadar dolaşacağım

İstanbul'un sokaklarında

Kulağımda müzikle

Ruhumu gezdireceğim

Kaybolmuş gün karanlıkta

Sessizli...

Sıkıca tuttu bileğimden, sürükleniyordum. Şaşkınlıktan boşluğa düştüm, bıraktığında daha da dibe battı ayaklarım. Bırakmasan olmaz mı?

Gözlerini süzerken ya...

Arkama bakmaya gücüm yok çünkü geri dönemem, geriye özenemem artık. Hayatımı sürdürmek için bu yolu ayaklarım çürüyene dek yürümek zorundayım. Yeni yüzler ha...

Görmez misin sen

Sende olanı

Mavini, yeşilini, fuşyanı

Eşsiz renklerini tanı

Senin aslın yine sende saklı

Sen de saklısın

Bilmez misin sen

Send...