Duygu Gültekin

Bıraktım inanmayı başka dünyalara

Gerçek bu dünyada

Bir çekim var arada

Dalgalanmak

Bir yükselip bir alçalmak budur

Budur döngüye inanmak

Güven uykusu...

İnsanların kişiliği nerede

Koşturmaca uzaklaşmış

Buralardakilerden

Sevgiden

Bitmekte yokuş

İnsanlardan uzakta

Çok güçsüz varlıklarız. Böyle olmamız bizim suçumuz mu? Bir serzenişle başlamış gibi olduk, fakat pek hoşumuza giden bir durum olmadığı için kızıyoruz bu dur...

Dağın haberi var mı benden,

selam göndersem alır mı?

Ben sır ve selamla doluyum

omuzlarım da yer kalmadı..

Herkes dökmüş de göz yaşını

bir ben kims...

Neden açıklayamadım?

Nasıl bastıramadım bunca yıllık hüzünleri?

Üstüme yapışıp kalmış mahkum kılıklı suçlar;

Neyin endişesi bu?

Uzun zamandır uğramadığı ...

Ben küçüktüm,

İzlerdim

en tepesinden bu şehrin ayak seslerini,

Hep fısıltılar duyardım

hiç aldırış etmeden.

Sonra sesler yükseldi,

Duymadım diyemedim.
...

Bir gün gelip soracaksın nasılsın diye,

Üzerime pişmanlıkların sıçrayacak.

Nefesin yetmeyecek bazı cümleler için,

Gözlerimi kısıp baktığımda anlaşacağız...

Karakterim, sözlerim, isteklerim gibi

Narin, kırılgan değil içimdeki

Öyle muhafaza ettim ki

Öyle güçlendi ki

Tekrar gösterebilmem için

Geçebilmek gereki...

Bakma lütfen

ondan bundan şundan sıfır yedi uç dilendiğime

senin yerin hep başka

senin kökün orman

senin yazın kömür

Bir açacağa bakar

keskin cümlele...

Merhametsiz alabaşlı yılan,

Komutan üç ön dişli fare,

En günahsız fahişe.

Nasılsa başrol bu hikayede.

Ezilmiş kimsesiz benliklerin,

En nefret edilenleri...

Bir ruh var içimde,

Safi katran.

Bilmem neyi söyler,

İşaretçisi kırık,

Garip kadran.

Şu sokaklar,

Senden, benden,

Evvel, kim bilir,

Tanımıştır kaç ...

Neden ağlar gökyüzü,

Üstelik gözleri bile yokken,

En az benim kadar yalnız değilken,

Ve gördüklerimi görmezken,

Anlamazken anladıklarımı,

Sahi neden ağl...

Kızgın şaraplar geçti boğazımdan,

Ne su var içecek, ne başka bir şey,

Yanan içimin yangınını dindirecek.

Her gecenin bir sabahı yok,

Ve geceye eremeyecek...

Dünyanın renklerini sırtlanmaya çalışırken,

Simsiyah insanlar olduk.

Hatırlar mısın bilmem,

Bir kaç ağaç ve yeşilliklerin içinde papatyalar,

Gökyüzü şenş...

Saat gecenin dördü,

Şaheste, gün çoktan öldü.

Papatya vari çiçekler,

Adını sayıklıyor.

Karahindibaları insanlar,

Papatya sanıyor.

Hani şu üfleyince uçu...

Kötü bir fıkra gibi hayat,

Bazen güldürmüyor.

Yaşamak mı ki bu

Yoksa bu mu ki yaşamak

Şayet tanrı varsa

Bir yerlerden bize gülüyor olmalı.

Kafamın içinde bir büyük dünya 

Dünyanın içinde bir küçük k...

Değişimi dilinden düşürmeyen ben aynı döngülere sıkışmış, aynı boku yaşayıp duran çıkamadığı zihin kafesinde, ömrümü zehir ediyorum kendime.

Zehrin adı nef...