Derya İnce Çimen

Yazmaz olunca kalem

anladım

Dünyam var

dünyan var

Felaketler çağı yaşanıyor bende

Gökyüzü de silik artık

Yıldızlar bana bakmıyor

Yine de sev beni diye...

İnsanların içinde gecelerimi uyuturum bir ezan sesi yalnızlığında.

Ayazı işlemiştir ciğerlerime uykusuzluğuma inat!

Hangi nefsin müdafaasında yitirilmiştir...

Olabilir düşebilirim

Kalkmayabilirim yerde kalabilirim olabilir.

Bekleyebilirim elimden tutacağı,

Eşiğimde duracağı basabilirim bağrıma

Yanlış anlayabili...

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.

Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık ...

Hareketsizlik odanın adı. Sessizlik odanın adı. Olmuştu. Bu sıklıkla olurdu.

Kirli krem rengi duvarlarda delikler, çizgiler, hiç tanımadığı insanların hayat...

Farazi istek ama arzusuz bir yol.

Kaygı çok, omuzlar sancılı, baştan ayağa ağrılı.

Endişelerim kızdırır bu yangını.

Derman derde uzak komşu madem terk et ...

Nasıl geçiyor

Akıp beni geride bırakıyor zaman

Koşar peşinden

Yetişirdim

Öylesine yorgun ki içimde bir yer

Koşmak değil

Eşlik etmeyi bırakıyorum bazen
...

içim boş sınıflar kadar sessiz. ayak seslerimden rahatsız oluyorum artık. sandalyelerin gıcırtısı midemi bulandırıyor. bazı dükkanların aynalarından yansımam...

İstanbul sakiniyim öfke bilmem ben

Doğmuşsam şehrin yabanına,

İnsanın yamanına,

Dinine imanına, 

Ne düşmüş ki gökten bize ne gelsin?

İlişilmez bir rahat...

Güzün geride bıraktığı sarı yapraklar,

Senin gördüğün, güzün geride bıraktığı ölü yapraklar.

Bana kalansa bir hayat, belki taze, serin bir hava,

Belkiden ...