Said Bahçeci

kendim söndüğüm bir bozumda giriyor

damarlarıma yirmi bin atlılar

isimlerini kelle altlarına alarak ve

sözcüklerindeki bıçaklar bir kralı devirecek mesel...

kalkıp gittim

sıkılmıştım insan olmaktan

tüy bir zamana kanla yapışmak

kargalara karışıp ağlamak

çorba içmek veya sokak lambası olmak vardı

kollarımı k...

-yerime bakacak biri-

annemin uydurduğu şarkılara transparan başrol arıyorum

siktirip gidecek () bir sabah () bekleyişi (ve) kurşun

açacak söz ayalarınd...

ey eriyen camın sahiresi

göz kapaklarına

tükürükle yapıştırılmış buğulu bıçak

kirpiklerine

metalsiz bir çocuk parkı kurdum

saat sabaha beş vardı

ka...

varsa yok değil mi tül

ayak bağımda sahibi sen korkuluk rabbim

siktir et bahçemi hasat vermeyecek mevsim

     kargalar benim kardeşim ve dal

     ırgat ...

evimden ayırma beni yurdumdan

bir biletlik yerim var dedi komşumun çiçekleri

kesik olmasınlar

miskinliğim misketi ütük bir velet

erik ağaçlarında takı...

aynamın ayağını kırdım teleklerinde yangın

çok kötü bir günde gördüm kendimi

gözlerimi karbonmonoksitçe gizleyip

siyah elma siyah portakal siyah mandali...

değil mi ki kulağıma takılan mor uçurum

içimde yazılı olmayan bir çingene şarkısı

dışımdan ruhumun yuvarlak çocuklarına

çekirdek aile fazlasından saklı iç...

adını mutlaka bir yerde unuttular senin

trenlerin yeni yuvarlak bir kelimeye benzediği 

atların hiç mi hiç şiirsel doğmadığı bir zamanda

   azcık uydurdum...

tekliğin katı gölgesinden

ıskartaya atılmış çoğun cıvıltılarına yan gözle bakılır

tersinir bir öfkeyle büyür hayalet

gözümde bir gerçeklik apartman gibi ö...