Samet Akkaya

Bir yangın ki bu, ateşi fikirden

Rüzgarı öfkeden

Öfke ya, neye öfke?

Düşünceye, coğrafyaya, kadere

Aynılığa, katıya öfke

Gerçeğe, doğruya, akıla öfke

...

paranoyanın ve çelişkinin baş gösterdiği dayanılmaz senfoni arasında

asfaltı afetler geçirmiş yollarda yürüdüm

elimde demir kılıflı kalbim

yüzümde geçmişi...

Burası dünya,

Sıradan bir günü anlatmanın rüyası.

Cama vuran önemsizliğin,

İçeriyi aydınlatmasını bekleyerek geçiyor zaman.

Çok insan var,

Hepsi bir hik...

Ben şimdi isterim ki

sana tam buradan el sallayayım.

Uzakta,

çok uzakta bir çocuk

mutfaktaki dolabın dibinde

bir şeker bulsun.

Varsayalım ki,

tam bu...

Ardında bıraktığın her ayak izinden sorumlusun. Hesabını sorarlar sana, bana, hayat verdiğin fesleğene, büyüttüğün kediye, gözyaşlarını akıttığın yastığa. Ya...

Evet üzüldüm. Ve ben de isterdim içten içe bir sesle, güçlü bir nefesle, ağzının kenarında kesilmiş enfes levreğin süzgecinde kalibrasyonu bozulmuş bir notay...