umutulas

on emir vermişlerdi bana

uymamıştım birine

kendimi öldürerek

ve cesedimi sürüyerek

çıkmıştım

gençliğimin yamaçlarına

alnımda rüzgar

yüreğimde dinamit
...

“Sayın yolcularımız, otobüsümüz…” Uyandı. Saatlerdir pencereye yasladığı başı, camla birlikte titreşmiş, kamaşmış ve sanki ağrıyordu. Keyifsizce elini yüzünd...

köhne

devlet grisi bir bina

buyur etti

tanıştırdı bizi

sonra bir güzel muhabbeti

bıraktı aramıza

çekildi

gitti

sen

ben

muhabbet

üçümüz kaldık baş ...

Karalanan… Karalanan… Karalanmaktan epriyen ve çöp sepetinin yolunu tutan kâğıtlar. Ve sonra yırtılan ve yırtıldıkça sanki daha bir hacim kazanan kâğıtlar da...

Çöpçüydü amcalarım

Çocukları utanıp

Temizlik işçisi derlerdi

Bense

Şehrin eğreti yüzüne bakıp

Sokakların temizliğinden utandım

Çocuktum o zamanlar

Ceb...

-ceren'e-

konuşunca

sesim bir yağmur oluyor

deniz ıslanıyor ben susunca

narkissos gibi bakıyorum

göğün aynasına

yüreğim denizkabuğu

saçlarım yosun

el...

sene

942

dışarıda ayaz

uzak dağlar

dışarıda yapraksız

yetim ağaçlar…

üşüyorum

bir vakit

geceki tartışmayı düşünüyorum

“ben” demiştim 

“güzel için d...

Bak işte, şimdi de ayna buldu kendine. Gıcık oluyorum; kaldırımlara, dükkânların hemen önüne böyle boy aynaları koyanlara. Ne gerek var yani? Ayna koyunca da...

Üçümüz de çocuk gibiydik şimdi, tepeden aşağı taş, kaya yuvarlıyor ve sonra hangisi en uzağa gidecek diye yarışıyorduk. Ve onlar aşağı doğru son hız yuvarlan...

“Semih Hoca, Uğur Çetin, Yeliz Sivas… Kim yahu bunlar?” Bir gün, telefonumun rehberine toplu şekilde bakarken bazı isimleri hiç anımsayamamış ve işte bunları...