Yavuz Türkmen

Kalenderiyim, ıssız gezdim

Yüzümün yerinde üç top filiz

Karnımı kuşağımdan yardılar

Üç tomurcuk ben döküldü yere

Soldum

Zamana teşne bir takvimde

Soyd...

Uzun bir tren yolunun herhangi bir istasyonundayım. İzmir ise bir o kadar sisli. Beni bilirsin, orada kalmak istediğim fakat gitmek zorunda olduğum yerlere s...

İlkel bir enkazın altına sığındı

göz bebeklerim.

İçim yabancı bu sallantıya

yitirmiş acısını yara izlerin,

çehresini üveyikler kemirmiş.

Vazgeçiş satırl...

Oturmuşum bir denizin kıyısında izliyorum dağları

Esmiyor rüzgar ama sarsılıyorum

Düşünüyorum yaşadıklarımı, kızıyorum şarkılara

Her melodi bir an özlemim...

Her yeni günü

ardımda bir dün daha bırakmanın ağırlığıyla yaşıyorum.

Ardında bırakılmaları, bırakamadan.

Buradan biri daha geçmez, menteşesi kırık bu kapı...

''İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur''

ve serçeler yükselir parmaklarından

o insan daima teklikte kalır

göçüp giden yabancıların ardından

bir dünya düze...

Sokak aralarında iki arsız kelimeye vebalı aşk...

rutubet tutmuş yamalı yürekler...

sisli bir hava 

zindan kaygısı 

ve

sen...

oysaki ben

gönül kervan...

Denizin tütün sarısı hali

İnadına daha çok açmışsın gözlerini

İnadına ayakların havada asılı

Bir fısıltı bin kavis dalgalarda

Sarı bir kavga ki güneş hük...

Bağışla,

Birkaç sır verdin elime 

Bilmem ki çiçekler mi sunardı

Nefesimle temas edince zehir oldular

Tepe sandığım kuyularda

Bilinmez bir dilde aynalar ...