Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Eğer çok uzun süre hayatınızı aşkını arıyorsanız veya bekliyorsanız, aşka veya ona en yakın hislere en aşina insan siz oluyorsunuz. Minik flört oyunları usta...
Bunlar yavaş yavaş dağılan kara bulutlar değil
Bunlar bulutlara alışmanın coşkusu
Sevinçlerimiz berrak bir suda yüzen nilüfer yaprağından uzakta
Karlı dağ...
Hiçbir şeye yetişemedim
Her şeye geç kaldım
Yaşadığım yere de benzemiyorum
Doğduğum yere de
İşte yerim yok
Bir işe de yaramıyorum
Saçlarımı dökmekten...
Histerik köylüce, Efendi'nin sevgisi,
Devlerin her birinde gümüş rengi içkisi.
Karaçamlar üstünde ruh taneleri,
Köpeklerden gelen bir feci inilti.
Diğer ...
Yanında olsam görmezdin yüzümü,
Duymazdın sesimi ve hissetmezdin nefesimi
Söyle şimdi ey zalim, acımasız sevdiğim
Görüyor, duyuyor, hissediyor musun şimdi?
İnsanlığı düşünürken kendimi arıyorum
Bulmaya çalışıyorum da
Şu soytarı kalabalık da ne bakar bana?
İnsan bir serçede kendini arayamaz mı?
Kaldırımın kır...
Belki çoktan unuttun beni
Belki hiç hatırlamadın, denemedin bile
Belki de hiç giremedim o kalbe
Ya da hiç bakılmadım o gözlerle
Belki hiç işitilmedi sesi...
İlk şiirim misâli,
Hayatla bir türlü tutturamadığım frekans gibi.
Hem, neden ölür ki biri?
Bu berbat hayata neden yumar gözlerini?
Sâhi neden yummasın ki...
dar vakitlere,
büyük hayaller sığdırmaya çalıştınız
akıllara beklentiler yer etti.
sevgiler, sürgün olmadığı vakit
kalpler, köhne olmadığı vakit
şen olu...
Oldum aşkımdan meftune
Sanki bir deli divane
Bilmem ki yorsam mı bunu hayre
Boş ver gönül sev sade
Ne diyorsun emre etme
Delirdin sende iyice
Gel artık...
Yeşil yürüyüşler yaparken mavi hayaller kuruyorum
Avucumdan kıyamadığım çiçeklerin gölgeleri dökülüyor
İçimden huzursuzluk iplik iplik sökülüyor
Ve işte ...
Üzerimden yüz yıl geçti sevgilim
Ve ben bir elmaya karanfil bezemekle kaldım.
Y ü z y ı l geçti üzerimizden
Ve ben baş ucumda tanıdık bir kahırla
Oturup ...
Şehirler geçiyor önümden.
Yolları uzaklara çağıran sokaklar...
Eski bir tramvaydayım.
Biletlerim kesilmemiş hayattan.
Rüzgarlar vuruyor ıslak pencerelere...
Emeğin adı bu topraklarda kadın diye okunur.
Beşikten mezara değin...
Bir merhabası yeter günün aydınlığına.
İlaçtır her yaraya
Acıya, kahıra, hazana
Gö...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok