Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Başkalarına ait hikâyelerini okuyoruz. Esasen her birimiz kendi romanımızı yaşıyoruz. İnsanlık tarihi boyunca insan kültürel olarak evrildi. Avcı-taşıyıcı ol...

Hırçın dalgalar hiddetlenirken gün batımında

Her çarpışma sesinde irkilirdim

Su kayalardan intikam alırdı

Git gel sesi huzursuz ederdi insanı

Büyük balık...

Dalgalarla sildik dertlerimizi 

Denizin mavisi bahaneydi...

Aslında biz umudu seviyorduk

Gülümsemek adettendi...

Penceremin çerçevesi 

Dolu dolu sendi...

'Sokağını aşındırdım yıllardır

Asfaltını, parkesini, balkonda ki lila rengi leylak çiçeğini

Kapında her sabah seni bekleyen beyaz kediyi

En çok onu kıska...

Bu farkındalığı bir zaman diliminde yaşayabilecek bir imkanım olmadı. Bunun sebebi de yaşadığım çevre, sistem, beklentiler ve hedeflerim. Hiç birisi bu farkı...

Gün sabahın ışıkları ile yeni aydınlanmıştı, sûkuta kesmişti derya. Hasan, ailesinden uzaklara, bu gurbet yerlere geçim derdine düşüp geleli hayli vakit olmu...

Kimse okumayacaksa kitap yazabilirim. Çünkü söz; gerçekleşir. Bilmek ve inanmak arasında bir zıtlık olduğundan emin miyiz?

Şimdi anladım yazmanın ne demek o...

Hüzün ve zihnimizde susmak bilmeyen bir ses vatani görevdir bizim için

Ne zaman terhis olacağız belli değil

Hem çok severiz hemde bitsin isteriz

Sahi gü...