Ebru Altıntas
@_ebrualtintas
'kare'lemek ile 'kara'lamak arası bir yerde..
güz fısıldıyor sevgilim
bulutlar çıktı bak nihayet
bulutların kirpiklerinden
ağaçların saçlarından
güz fısıldıyor
toprağın yanmışlığına.
güz fısıldıyor...
şu duvardaki oyuk, sıvası dokülmüş küf kokan oda, zifiri karanlığın sonu.. hepsi zihnimde mıhlanmış. şimdi dönsem sırtımı duvara ne çıkar ki? kış gören plast...
Bu sabah uyandığımda kendimi yerde buldum. Kendimi bir türlü toparlayıp da ayağa kalkamadım. Çünkü aslında benim ayaklarım yoktu. Ben ayaklarımı çocukken bir...
Düşlerimde tek sen varsın,
Dün, bugün ,yarın da hep sen olacaksın.
O kömür karası gözlerin, hiddetli bakışların,
Kimin için güzel bu kadar?
Teninin kokus...
henüz seninle çekilmiş bir fotoğrafım yok,
oysa ihaneti mendil, seni sır gibi ceplerimde saklardım.
avuçlarımdan kaçıp anneme ulaşmayasın diye
her gün he...
Çünkü sadece tümüyle parçalanmış olanlar tanır bütünleşme özlemini.
— Stefan Zweig
...
Topraklara bakıyorum, böceklerin küçük yollarına bakıyorum, her b...
Yazmak, kendi sesinin yankısını duymaktır;
duvardır her yazılan ve duvarı yıkabilmek umudu. Yalnızdır yazılan her şey
çünkü ne kadar açıklayıcı ve detay ...
Zamanı durduran bir hece düşer deli divane gönüle,
Sırtlan tüm yükleri çık uzun ve ıssız bir karanlık yola,
Aydınlansın geçtiğin her yer sır olmasın koy ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok