Nehir

Benmişim neymiş? su sesiymiş
Oymuş cam kırıkları gibi gövdemi yakan
Yanağında sardunya kokusuyla yazdan
Kimmiş o gelen ya giden kimmiş
Bir yabancı mı...

Hatıralarından kalan taşıdığın tüm o derin izler

Yaşanmışlıkları çektiğin bitmek bilmeyen sorgulamaların

Adaletsizliğe olan sonsuz inancın ve kendi içinde ...

Ben olması gerekeni istedikçe olmaması gereken oluyor.

Bu sebepten içimdeki çocuğun oynadığı bahçelerdeki çiçekler de bir bir soluyor.

Kalemlerimi kırdıkça...

Şayet aşksa bunun adı

Sen konuş ben sesini şarkı diye dinlerim 

Sonra biraz uzun bak bana 

Sarıl uzunca, kokla

Bana dokunmadan ruhumu okşa 

Nefesimi öp ...

Kaç bahar yaşandı

Yürek kaç gündöndü

Nice çiğdem döktük sonbaharda

Kavrulduk savrulduk

Demlendi hayatlar akşamlarda

Susadıkça içtik

İçtikçe susadık

Ka...

Ben sıkılırsam cam açarım ya da insanlara içimi.  

Kaç sabaha kar soğuğuyla başladım, derin nefeslerin arzusuydu hepsi. Bolca nefes ve suskunluk. Dışarıdan ...

Bir mezarlığın ıslak kaldırımı

Ve

Geçmişin o buruk ezgisi

Her yerde ölü

Hatıralar, yorgunluklar, dinginlikler...

İnsan kalbinin ekmediğini yer, kalbinin güzelliği ile parlar. Bu örneği daha da artırabiliriz. Biz insanlar hakkında soğuk kanılara varsak da tam tersi olduğ...

1. Tenhalık

Beni öne eğildiğimden tanıyor

Ne savurmak canımı cadde içlerinde

Ne tebessüm ki dokunmaktır karnına insanın

Doyurup çiçekleri mevsim bekletir...

Sen dolamışken ömrüme kollarını

Saç tellerim kopar dolanır kimliğine

Az evvel aldığım zamanı veririm borcumla 

Tutar nefesimi beklerim ufukta

Doğan güneş...

Gözler tüfeklere denktir,

Sıkı tut ama bakma.

Ben kapkara bir patlayıcı kimya,

Sorsan her kaşın altına parya.

Bin namlu var şimdi alnımda,

Desem bir rüy...

Papatyam,

Ben şimdi çölde faili meçhul bir vaveylayım.

Gündüzümün ışıklarını bombolamış,

Karanlıklarıma ölüm yağdırmışlar.

Bir vaveylanın isyanıyım,

...

Sanki dünya duracak yerinde 

telaş,

Doruklarda çırpınan kalbimin 

sesi,

Umutsuzca ararım iç

 huzurunu,

Gelmez hiçbir çare bu yoğun

 gürültüye,

Gözler...

Harcanmış bir hâyâlin burukluğu

göğsüme ansızın çökerken,

yaşanmışlıklara kelime arayacak

gücü bulamadığımda

özlemlerin içine ateşi karıştırdım

ve sevgi...

Bir rivayet odur ki daha çocuklu yaşlarında bir gün parlaklığı göz yakan bir taş bulmuş Habille Kabil. El değmemiş bir ırmağın uçurumunda ayaklarını sallandı...