Ay yalan söyleyerek doğdu
Hep benimle kalacakmış gibi oldu
Gün ağardığında yalancılıkla öldü
Yüreğim insanı tanıdı, gördü
Şeytan bana güldü
Sevgisizlik ...
Sadece başkalarının hayatlarına seyirci katılımcı. Kendine acıyan bunun arkasına sığınan aciz bir varlık. Her seferinde başa dönmek ilerleme sanrıları hepsi ...
Sanki komşudan bir onda almaya gitmiş
Eldeki birden de olmuştuk
Ne isterdi ki çıkan
Eksiğinden kalanımı toplasam
Sağlar mı ki seni
Kaç cümleye sığar hatıralar. Hatırlanırken hatıradaki kişi, anlatılırken bir başkasına. Ya hatıradaki kişiye hatırlatılırken zamanda eskimeyecek kadar genç k...
Artık aynı yolun yolcusu değiliz seninle
bu şehrin sokakları bize çıkmıyor
Yaşanıcaklarda değil anılarda düşlüyoruz bizi
Aynı yolun yolcusuyduk sanırdım
...
Yakalayamazsın.
Çünkü yakalamaya değer şeyler,
Her zaman kovalanır.
Yetişemezsin.
Çünkü yetişmeye değer şeyler,
Her zaman erken gelir.
Sevemezsin.
Çün...
Küflenmiş yetimhane düşlerinden yazılır,
Çocuğun avcunda kara soğuk düşler,
Çiçeği burnunda kara bulutlar,
Gökyüzünde hüzünler,
Yalnızlık müzmin bir sevd...
Birlik olamıyoruz. Bu yüzden iyi hissedemeyecek miyiz?
Bir önceki yazıda bunu sormuştuk. Cevap bariz aslında; yalnızlık denen belanın içine düşeriz. Kişinin...
Son defa dönüp baktı arkasına,
amacı kimseyi görmek,
geçmişini hatırlamak,
kendini bir şekilde iyi hissetmek değildi.
Öyle bir baktı ki,
karşısındaki de...
İçten içe yaşama sevincini öldürdü her gün kalkıyor rutin yaşıyor ama gençliğini yaşamıyordu
kaçış arayıp kaçamıyordu bir kübün içinde tıkılıp kalmıştı
bel ağrır gem vurur
gem vurur yük ağırdır
ey insanoğlu
bu yük neden bu kadar ağırdır
insan olmanın yükü
bu kadar ağır mı sahiden
“-Başımıza bu da mı gelecekti, bunu da mı görecektik yahu!”
Demir gibi ağır başımı yastıktan kaldırıp da gözlerimi ovuştururken başımıza yine ne geldiğini, ...
Dünyanın yalnız yeriyim dedim geldim yine bu şeridin başına. Kalabalıkta değilim ama her yanımdan çekiştirir dünya beni. Her gece bir başka sancıyla uyumaya ...
Kalabalık bir caddesin. Kirli yüzünü, hiç denk gelinmemiş gözlerini ve ‘’Babam gelene kadar sahibi benim!’’ diyen ellerini unutmayacağım.
Adı Musa. Peygambe...
Şimdiki çocuklar ne güzel sırt çeviriyorlar ama. Ben istemesem de o gülmez yüzümü dönmüşüm birine.
Yalan söyledim, ben de dönmüşüm sırtımı kırk yedi yaşında...
Bu hayatta herkesin yaşamak için bir amaca başvurduğunu düşünürüm ancak benim için yaşamak hiçbir zaman hissetmek olmamıştır. Yaşamak ve hissetmek bunlar bi...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok