HGC
@hgc
Kendi halinde yazan, çizen, düşünmeye ve bu zaman diliminde aklını kaybetmemeye çalışan biri.
Şöyle demiş annem beni soran kendi yarısına
—Kağıtlarla konuşuyor, Türkçe.
Ki Türkçe bilmez bir Kürt’tür benim annem
Bu söylediğini de Kürtçe söylemiş ha...
adını mutlaka bir yerde unuttular senin
trenlerin yeni yuvarlak bir kelimeye benzediği
atların hiç mi hiç şiirsel doğmadığı bir zamanda
azcık uydurdum...
Ne de çok yıldız var demiştin de
Gözlerimi senden alamamıştım.
Şimdi şehrin ışıkları tüm yıldızları
Birer birer söndürürken
Gök bucak seni arıyorum,
Ner...
Yine yürüyorum amansızca
Ama bir ağırlık omuzlarımda
Nushun ağırlığı
Her zamankinden ağır ve savsağım bu sefer
Bana dokunan bir şeyler var
İçimi karartı...
Sen pencerelerimin pervazlarını
Sıcak kokuya bulayandın.
Ben bana olan merhametinin
Bana kıyamayışının hayranlığıyla
Günleri geçiriyorum,
Ve sen bunları...
Sana, beni hiçbir zaman sevmeyecek olan sana
Ellerim soğuktan çatlamış, fazlasıyla sızlıyor
Gözlerimin altı, her geçen günden daha kara
Bu sonsuz soğukta ...
Kapalı zihinlerin gözleri, bakışlarını dünyanın mezarlığına gömmüştü. Toprak kan revan içindeydi fakat körler mutluydu. Bir varmış bir yokmuş, diyordu kör ka...
çünkü o geçmiş
ellerimde bir tek muğlak izi kalmış
sanılan o ki kalbim ki bitap düşmüş
özümsenecek bir şeyim yok
tamah edecek bir azığım dahi kalmamış
i...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok