Kübra Özdemir

İnsanlar sınıflandırıldı. Başladı iç savaşların hikayesi. Ötekileştirilmiş, kalıba sokulmaya çalışılmış, ziyan edilmiş insanlar...

Çoğu zaman kendimizi o ka...

Kendi içinde kaldıramadığı yükler en yakınına yansıdığında insan yoruldu. İç sorumluluğuna çevresine örnek olabilme zorunluluğu eklendiğinde hata yapmaya hak...

İnsan insana iyi gelmeye çalışırdı. Ama en çok yara veren yine insandı. Yaşamın serpilişinden çöküşüne dek. Her söz gizli birer hançerdi, bilmezdik. Bilirdik...

Kendinizi hiç yalnız hissettiniz mi? Yalnızlık, yazılıp çizilmesinden hoşlanılan; herkesin bir parça içinde bulunduğu yalnızlık. Belki eksiklikler bulutunun ...

Hem yara hem merhem.

Ellerim, buz tutmuş bedenimi ısıtabilecekmiş gibi etrafımda dolanıp dururken kabanımın yakasını inatla daha çok çekiştiriyordum. Bir buz dağında geziniyor gi...

İnsanların yaptıklarını gördükçe insanlığa olan saygım azalıyor. Kırgın hissediyorum. Bu devire, bu insanlara, onların düşünme veyahut düşünememe biçimlerine...

Yorgunum. Göğüs kafesimin altından gözyaşlarıma varana dek ne kadar hücre varsa yorgun. Ağlayamadıkça boğazımda mesken tutan kalitesiz nefesler yorgun. Sigar...