Halil Er

Feshediyorum

Bütün aidiyet kavramlarından

Yalnız adında kalıyor hükmüm

Affet 

Karanlıktan döner yüzün

Adını belleğimde tutarsam

Sinir uçlarımda berhava...

bir ressamın kalemi vals ediyor.

notalarla taranıyor saçların.

deniz fenerimde siyah ışıklar,

tuz denizinin ortasında kanarım ben.

elde avuçta üzüm mutlu...

Hep inandığımız şeyler olmaz hayatta.

Bazen o çıkışların bir inişi, bazen de o inişlerin bir çıkışı olur elbet.

Biz kalktık sanırız, aslında hayat düştüğüm...

Yara neydi tam olarak?

Sadece kendinde hissettiğin miydi?

Düştüğün, şaştığın, seni darda bırakan mı?

Ya da ciğerini parçalayan...

Bu mu yakardı bizi bir...

Selma bu bir şarkı değil,

Aynı zamanda şiir de.

Bu, kendi kaybolmuşluğumun içinde, seni bulma telaşesi.

Yarım kalan onca şeyi bir kenara bırakıp seni tama...

Bu hayat beni yırtık ayakkabıyla okula gönderdiğinde ağlamamıştım.

Ağlamadığım için de kendimi güçlüyüm diye kandırıp durdum hep.

Biriken hırsımla oyun oyn...

Bu hayat çok zor.

Yoracak da elbet seni.

Bazen bir kaldırım taşında oturtup ağlatacak ve bazen de 'dibi gördüm' dedirtecek.

Hep mutluluğunun arkasında bir...

Kanıyor işte...

Hem de içime içime kanıyor.

Bu sefer dizlerim değil, şurası işte...

Şurası, şu kalbim kanıyor.

Önce okşanmamış saçlarım döküldü, sonra sı...

Önce kendileri için dünyaya getiriyorlar bizi.

Sonra adım atmandan tut da saçlarına verdiğin şekle bile karışıyorlar.

Gittiğin okul, arkadaşların, yediğin ...

Nazan bırak da gideyim,

Bırak da ne adımız kalsın birbirimizde ne de en ufak bir iz.

Bırak,

Acın kalsın bende sadece.

Hem koşturdu hem de dizlerimin üstü...

Bari sen bir şey söyle... Lütfen...

Peşine düşmeli miyim, bu bilmediğim ama kestane şekerine açılan deniz üstü yola?

Yoksa avuçlarımı iyice açmalı,

dokunu...

"(...)
Beni kalbinde öldürsen de
Hala her şarkımı sana yazarım
Soğuk rüzgarlar var yüzünde
Bana son kez bak, uzaklara savrulalım
(...)"

Mabel Matiz hayranıyım, bütün şarkılarını çok severim ama bunun yeri çok başkadır.

1.

durup düşünmek için henüz vakit var

oturup konuşmak ve anlaşmak için

zamanın kıskacında kendime yarattığım o alanda

her şey durdu ve ben akıp giden an...

Eski bir plağın son ağıtları bunlar

Bir şarkının son okunuşu

Askerden kurşunlar da yok oldu

Neyim kaldı savaşacak?

Hani dökmeliydim ortaya bütün telaşlar...

Bir yere ait olamamak hiç bu kadar zor olmamıştı

Kendimi senin kalbine oturtamadım bir türlü

Ben yaz tatiline, bir bavul kışlıkla gelmişim

Ve çıplak kaldı...