ölüm içimde büyüyen bir yaradır.
çünkü yaşıyorum
çünkü biliyorum kanımın aktığının
farkındayım, cuma günlerindeki iç daralmalarının
arkadaşlarla oturmanı...
oturdum pencerenin karşısına
bugün çimlere basmamaya yemin ettim
hava aydınlandı
ben yine yatağıma döndüm
içimde bitmeyen mutlulukla dolaştım sabahın ay...
sanki ne tuhaf
her köşe başında kendimi haklı çıkarıyorum
küçülmek istedim, küçülmek.
bir yerden atlasam tuz gibi dağılacak gelirdim
kendime bir bütün gi...
Öğrenmeyi bırakabilirmiş insan
Bırakamaz sanmıştım bırakabilirmiş
Karanlık saatler geçirip
Günlerce sessizlikte durabilirmiş mesela
Hiç bir şey hisset...
Bitik, bulantıda
Ve ölmekten korkarak
Fakat ölmüş halde
Daracık bir bal peteği içinde
Sayısız ruhi intihar.
Herkes kayıtsız kalmalı buna ve herkes
Sonr...
Gönlüm ilkbahar yağmurlarında kaldı
Ömrüm sonbahar çıkmazında
Bir yol daha olacak bu ömrün sağ çıkan yanında
Mevsim geçecek
Kar, ölü duygularımı gömec...
dürüst olmalıymışım, neden bilmiyorum. ama insan kendine dürüst olmalı. yoksa bütün bu zaman atlamaları, ne düşündüğünü bilemediğin saatler mesela. hep içind...
İnsanların karşısında korkunç bir böcekmişim ve korkmamaları için kabuğuma saklanmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Evet, bir böcek. Tıpkı Gregor Samsa gib...
Annemin dudakları titrer hep aklına babaannesi düşünce. Etraf sessizleşir, herkes önüne döner. Bu hiç kimsenin söz etmediği bir anma törenidir. Ben önüme dön...
kaygısız bir bahar gününde hissettiren şarkılar
filmler, hatta insanlar
ve hayvandan farksız benliğimle ben
insan topluluklarının içinde dolanıyorum
elim...
ne işle meşgulsün bu aralar diyorlar
kalabalık bi' kafe
arkamdan tadını anlayamadığım nargileyi tüttüren adam
varlığımın kanıtını dokunduğum koltuğa bağla...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
