İrem Polat

Münevver tut ellerimi

bu yozlaşmış düşlerden sıyır al beni

kanımdaki delilikten arındır

bataklık değilse ne

çıkmak için çırpındıkça içine çekildiğim bu d...

Zikrimde sıla söylemi

Ellerimi koyacak yer bulamıyorum 

Tıpkı şu kısacık ömrümde konumlandıramadığın gibi beni

Öyle indirgediler ki varlığımı

Öyle varım ...

Biliyorum Yeşim, ölüm bile paklamaz beni

Sırtımda geçmişi taşırım

güzel günlere değil

bir meşe ağacının gölgesinde

un ufak olmuş umutları toplarım avucum...

Ben büyüdüğümde yaşım beşti.

O yaşa kadar çocuk olduğumu sanmayın sakın.

Ben büyüdüğümde akranlarım sokakta top oynardı,

ben Allah’a mektup yazardım.

Kor...

Münevver, bugün günlerden hasret. Kaç yıl saydım ölümünün üstüne, bir o kadar da hüzün. Salt sevgiyi toprağa verdim seninle birlikte, oraya bir daha nasıl uğ...

İnsan oturur hayat çizgisinin herhangi bir noktasında, sancılarının devinimini izler durur. Zira çaresiz olduğunuz ne varsa seyircisi olmanız kaçınılmazdır. ...

Ansızın doğar cinnet

ve bir çığlık gül rengi, patlar dudaklarında

ne sustuğun kadar varsın ne sözcükler paklar insanlığını

minnet kadar seyrektir gerçek b...

İlk kez ziyaret ettiğim bu şehri kederime boğmuşum

Yeni kiraladığım naftalin kokulu ev kül ve sisten ibaret şimdi

Seccadesi eksik olmayan bu evde 5 vakit ş...