Servet Uluhan

Güneş batıyor bir gün bitiyor

Hava kararıyor

Masal bitti

Şekerler eridi

Yok oluş mu

Tam hazırız derken

Karıştı

Yandık

Masal bitti

Bağ-ı dehrin hem hazânın hem bahârın görmüşüz
Biz neşâtın da gamın da rûzigârın görmüşüz...

I've been waiting
Patient, patiently

Bakışların kılıç kuşanmış

Kaç damla kan akması gerek vuslatına

Kes damarımı aksın, razıyım

Silsin gözlerindeki uzaklığı..

Tutsam ellerinden, 

Ellerim ya...

Neydi ki bu hisler, neydi ki bu yaşanmışlar ve yaşanacaklar...

Kalbim, bir ormanın içinde en derinliklerinde bir karamsar kulübenin içinde, en ücra ve dip k...

Bazen

Büyük yazarların sözlerine karşı gelmek istiyor insan

haylaz bir çocuk gibi

Karşılarına da çıkmaya cesareti geliyor

50 yıldır mezarda olmasalar

Bu konu üzerine düşündüğümüzde, geçmişin izleriyle yaşamanın aslında hem bir nimet hem de bir lanet olduğunu fark ederiz. Nimet kısmı, geçmişte edindiğimiz t...

Bir yalnızlık hikayesiydi benimkisi.

Yalnız başıma otururken geldi birden aklıma.

Issız kalmış kalbim, donuklaşmış beynim, müzik çalar ve bir masa dolusu ...

Bakmayın öyle

Dün geceden kalma kelimelerim

Bazısı yıkık, köhne bir odaya hapsolmuş gibi.

İçlerinde hala bahar, bahçe olanlar var.

Hem de rengarenk çiçek...

ve ben yirmi yedi yaşında ilk kez

gökyüzüne dolu-dolu bakmak gerektiğini kavradım

*

kavradım bileklerinden ve hissettim

nabzının sakinliğini hala

gö...

Korkarım ben düşmekten, düşürülmekten, uçurumlardan, kaybetmekten ya da kaybolmaktan.

Aklımın uçup gitmesinden,

Yanlış anlaşılmasından söylediklerimin

Dış...

Göğünden inen rahmet nerededir şimdi 

Sana en ihtiyacı olan zamanda 

İnsanı kendi başına bırakan da 

Kör kuyulardan çıkaran da sen değil misin?

Dem ki Yu...

Hainlik etmiyorum güzelliğine 

sabahın gri bulutları üzerimdeyken 

düşlerim çelişiyor heceler titreşiyor dudaklarımda 

ve gezinirken dünyada şiirselliğin ...

Zincirin felaket halkasında.

Kötünün arkasında duranın karşısında.

Bir kışın içinde, devre ait değil.

Yaralı gövdesini gizliyor parkasında.

Apollo’nun görkemli güneşini sarmak, 

kolaydır zalim âdemoğlu için

ey benim görkemiyle yıldızlara doğan; hilal yüzlü sevgilim,  

Artemis’in oğlu, ben sana...

 külerinden dirilmiyor insan, 

Kırıklarımı topluyorum o yüzden. 

 rengini vermiş gökyüzü, sokağa. 

Mutfağın pencerinden bakıyorum az biraz sana.. 

Bu kar...

Nasıl yarım bir sahil sevgilim,

üzerine kokusu sinmiş.

Tuzlu, transparan duygular,

bulaşmış gözlerinin mavisine.

-

Maviliğini yitiren gözlerin,

akıtır ...

ellerinde hüzünden bozma bir acı,

yolu, yolsuzluğu ve öyle ortada kalmışlığı bilen bir varlık.

insan demeye bin şahit isterlermiş, istesinler.

genç, güzel...