Şebnem Sönmez

Bir şair son şiirini tamamlıyordu doğduğumda

Şiirler yarım kalır bazen

Bazen bir ömür, bir şiirden önce biter

En çok buna üzülür şairler

Kusuyorum sana olan bütün kinimi bu gece,

Duy beni, terk edilenlerin sesiyim ben.

Yarım kalan aşklara göğüs gere gere,

Kırıldı göğüs kafesim.

Hiç kaçmadı...

Harç yaparken bir ses Ahmet’in dikkatini dağıttı. Sesin sahibi kadını tanımıyordu veya seslendiği çocukları. Çocukları isim olarak biliyordu, kadını ise anne...

Var mı bildiğin

Bu meydanlar bizim, bu insanlar

Biz demeden solutan sana dünyayı öyleyse

Ya sev bir güzelden geçer iman dediğin

Ya aşikar et gördüğün rüy...

Sonra bir sabah uzun süren uykudan uyandım,

Hala sandalyede oturuyor

Elleri boştaydı.

Gözlerinin altı mor,

Duyguları ölümün kollarında,

Fuhuştaydı.

Saç...

Ya hiç tanımasaydım seni

Eyvâhım olurdu, ağlardım

Kış rüzgârlarının sıcak estiğini bilmeseydim

Nice Kasım nice Mart diye yanmazdım

Gülleri dermeseydim ...

ben sana bakmazken

yani gözlerim sana dilenci olmadığında

veyahut yapayalnız kaldığında bu dünyada

yeni bir çehren olmuştu

yeni çıkan kolların ve ayaklar...