zedula
@zedula
ben gırtlağımda bir yumruyla yaşadım
gün geçti, şakaklarıma vardı yalnızlığım
ve kalabalıkta dağıttım beynimi
kuş cıvıltılarına karıştı sessiz çığlığım.
hazret-i ömer olsa ağzımı yüzümü dağıtırdı
iftar sonrası çay ve sigaralardan
hazret-i ali kale bile almazdı şu bitirme tezini
bir evsizle çorba içecek kad...
Hala yazdığım her şey senin adını mı sayıklayacak?
Oysa üzerinden ne zaman geçti
Ben sana yazmayı bıraktım çok zaman önce
Yazdıklarım yakanı bırakmıyor...
Suzan içeriye girdi. Bense ağzımdaki sigaramla melankolik olan hayatımı paylaşıyorum. Ne zordur şu günahlarla dolu evrende vicdanlı kalabilmek. Hayatla aramd...
Günler kendi hallerinde , arkalarında bir tanık bırakmaksızın gidiyorlar.
Bana düşen ise biraz hayret biraz da sessizlik oluyor.
Dünyanın ne çok büyük ol...
Tanıdık bazı hisler ve
bir gece travması gibi tırmanıyor ay aydınlık karanlığıma nerden geldiği belli olmayan bir merhaba
Dans ediyor bir angut kuşunun kan...
aklıma tutunan iri ve ürkek garabin
aklımda sarı delikler açan menakîr
bulunmuş tüm avuntuların çilesidir haberim
kederler, ışıklarla deliklerimden boşalı...
Hem biliyorsun işte 11, ben özledikçe saçmalayan insanlardanım. Sanki etrafı ateş çemberiyle sarılsa kendimi değil özlediğimi kurtarmaya çalışacağım fakat öz...
Hem biliyorsun işte 11, ben özledikçe saçmalayan insanlardanım. Sanki etrafı ateş çemberiyle sarılsa kendimi değil özlediğimi kurtarmaya çalışacağım fakat öz...
duruyorum öyle, ölümü hatırlıyorum
hiç görmemiştim ki nasıl yakındı bana
bu düşünce
kurumuş bir dal düşüyor o an zihnime
ama sonbahar gelmedi ki henüz m...
Gittin;
Ödenmemiş borçlar bıraktın yüreğime!
Ben sevdim sarıldım, sen öptün acıttın..
Kalsaydın;
Bilirdin vazgeçtiğimi kendimden,
O vakit nasıl gittiğin...
hiçbir garantisi olmayan yarınların hayalini kurabilmekle avutuldu yalnızlar
kurduğu hayallerin çöp oluşunu gözledi rüyalarında
onlar ki doğrusunu bildiği ...
yürümek, ayaklanmak isteyen taşlara baktık
deşilmiş toprağa, deşilmiş yüreğe baktık
bir şey ummaksız
yaşamaktan ne umdu kiraz bahçeleri
oturup bunu düşü...
vestiyerde üstünkörü bir yaşam asılı
kendi ücrasında hevesle oyalanmış.
severdi de bugenvilleri,
ve o uzaktaki köyden batırmayı güneşi.
panjurları pe...
Sylvia Plath şu cümlelerle başlıyor şiirine;
''Ama enine olmayı tercih ederdim.
Ben kökünü toprağa batırmış bir ağaç değilim
Taşları ve o ana sev...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok