Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Cennetten kovuldum, kanatlarım yolundu

Bir yere varamayan ruhum gitmekten yoruldu

İnsan her kendini aşmaya çalıştığında neden hep aynı yerde tökezliyor ki? Devam ediyorum aslında fakat senin düşüncen de geliyor benimle. Yükü ağır, hissiyat...

Bir şeylerin,

Hep bir şeyleri eksik senden.

Kokunu çalan bile var,

Bakışların eksik, sen eksik.

Tanrı yaratmış güzelliği,

Elime saydıklarında sen eksik...

Karanlığı vardı yüzünün

Öptüğüm sanrılarla

Rutubetli bir yalnızlık vardı

Üşürdüm

Çekinik davranırdın

Dudaklarıma ölüm kalım emri

Verilmişti nedens...

Gece bir çivi daha çakarken tabutuma

Peygamberi kapına bekçi olarak yolladım

Asra düşen bir aşk haberiydi

Kameri bir aydınlıkla gökyüzüne sığınan

İçimde ...

günlerden eski dün, ellerim kan ağlıyor. 

bembeyaz eller. 

ruhum gibi vazgeçiyorlar benden birer birer,

birer birer düşüyor yağmur yeryüzüne.

yavaşça ört...

Şehri, kasabası, köyü mü?

Meyvesi, sebzesi, tahılı mı?

Ayvası güzel, narı güzel

Kedi, köpek, kuşları mı?

Ördek, kaz, tavuğu mu?

Kanaryası güzel, bülbülü...

Gökyüzüne tutunmak, asılı kalmak istiyorum

Ayaklarımın yere değmesinden sıkıldım

Kuşlarla konuşacaklarım var

Özgür hissediyorlar mı merak ediyorum

Gökyüz...

Gelgelelim ayaklarıma.

Asfalttan bir çamur bulaşmış onlara.

Yine de bîtab düşmedi,

Aklım kadar. Aklım

Uzaklarda, ona uzaklık bir adım.

Kapılmadı borana ...