Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
İnsan her kendini aşmaya çalıştığında neden hep aynı yerde tökezliyor ki? Devam ediyorum aslında fakat senin düşüncen de geliyor benimle. Yükü ağır, hissiyat...
Bir şeylerin,
Hep bir şeyleri eksik senden.
Kokunu çalan bile var,
Bakışların eksik, sen eksik.
Tanrı yaratmış güzelliği,
Elime saydıklarında sen eksik...
Karanlığı vardı yüzünün
Öptüğüm sanrılarla
Rutubetli bir yalnızlık vardı
Üşürdüm
Çekinik davranırdın
Dudaklarıma ölüm kalım emri
Verilmişti nedens...
Gece bir çivi daha çakarken tabutuma
Peygamberi kapına bekçi olarak yolladım
Asra düşen bir aşk haberiydi
Kameri bir aydınlıkla gökyüzüne sığınan
İçimde ...
günlerden eski dün, ellerim kan ağlıyor.
bembeyaz eller.
ruhum gibi vazgeçiyorlar benden birer birer,
birer birer düşüyor yağmur yeryüzüne.
yavaşça ört...
Şehri, kasabası, köyü mü?
Meyvesi, sebzesi, tahılı mı?
Ayvası güzel, narı güzel
Kedi, köpek, kuşları mı?
Ördek, kaz, tavuğu mu?
Kanaryası güzel, bülbülü...
Gökyüzüne tutunmak, asılı kalmak istiyorum
Ayaklarımın yere değmesinden sıkıldım
Kuşlarla konuşacaklarım var
Özgür hissediyorlar mı merak ediyorum
Gökyüz...
Gelgelelim ayaklarıma.
Asfalttan bir çamur bulaşmış onlara.
Yine de bîtab düşmedi,
Aklım kadar. Aklım
Uzaklarda, ona uzaklık bir adım.
Kapılmadı borana ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok