Can BALCI
@bulutadam
Ben şiirin fütüristik yanlarını seviyorum. Belki de hiçbir zaman diliminde bulunduğum ana ait olduğumu hissedemediğim içindir. Evini arayan kaybolmuş bir çocuk gibiyim. Benim arayışım da bu. Bir ev, bir aile.
gecenin körü
yine aynı duygu, aynı his
tarif edemediğim bir eksiklik
kalbimde, ruhumda, zihnimde
beni herhangi bir yerde herhangi bir zamanda yakalayıv...
bazen yıllar sürer
bir gün gelir, bir gecede biter bitmez sandıkların
ruhundan kalbinin derinliklerine dek sarmaşık bağlayan
o güçlü, o sonsuza dek kopm...
Aslında en başından beri biliyordum;
Çünkü sen, çünkü sen gerçek olamayacak kadar güzelsin.
Gülüşün hayatımda bir güneş sistemi. Her sabah günümü aydınlat...
sessizce oturdum yanına
ağzımdan tek kelime dökülmedi
dökülemedi
yüzüme bakıp elini uzatışını her düşündüğümde
yeniden yaşıyorum ellerimde
gözlerim e...
düşüyordum bulutlardan
görüyor musun?
söyle bana
avuçlarına bıraktığım bulutlar duruyor mu?
kanatların mı ulaştırır bulutlara beni gözlerin mi?
durgun...
sesini duyarsam olmaz
duymazsam olmaz, sağırlaşır kulaklarım
bir bulut olup yağsan üzerime olmaz
yağmazsan olmaz, kurur sen dolu kalbim
gülersen olmaz,...
kendini bırak
bu hâl değil bu hâl yeni
kendimi yenip sana ulaşırım bir gün
sen varsan ruhum hür
sen yoksan ruhumdan kalbime kalan yalnızca kül
dökülü...
eşsiz güneş bulutları ölüme davet ediyordu
alenen kurutuyordu kalbini
bu hep böyle mi olur?
bir şeyden kaçıyorum, bir şeylerden kaçıyorum
karanlığı de...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
