Duygu Gültekin
@duygucump
erleichda
bu kelime bir fiildir, bir ünlemdir, bir emirdir. bildiğimiz dillere çevrilmesine de olanak yoktur. en yakın çevirisi ancak şöyle olabilir:
hafifle!
Belki de umutsuz yazıların sonu gelmiştir kim bilir. Garip bir huzur var içimde, hem de hiçbir şeye sırtını dayamamış bir umut bu. Gülümsüyorum yazarken. Tat...
Esprili birinin depresyonu,
Ve depresif birinin gülmesi üst seviyede oluyor.
Bende durum daha fena,
İkisi birden görülüyor.
Bilen bilir beni, hiç sevmem ...
Yahut bir sürgündüm belki.Bu dünya bana göre değil! Bu döngü benim hayalim değil.Ne zulme ne de ihtirasa kurban olamam.Layık görülen buysa demek , sürgündü b...
Bu, sensiz bir yıpranış
Açık büfe yamaç omuzlarında, bir tabur yaralı yürekler kafilesi
Ve benim bedeninde bıraktığım kollarımla sana tırmanıştır
Bu, apaç...
Sessiz bir yerde bulunmanın verdiği huzurdan sonra gelen o ıssızlık hissi ve düşüncelerini derinleştiren detayların farkındalığı. Gelir gider, sırası bozulmu...
Ütülmüş çocukluğumu devral bir gece yavaşça
Herkesler cızlamında istemek bildim seni
*
Birçok okunan mısranın
İkinci anlamını tattığım gün
Bugün
Beş h...
Sevginin iyileştirici gücü damarlarımda
Oysa yalnızım bir sahil kenarında
Aklımı dolduruyor güzelliğin
Bütün ihtişamıyla
Bitmiyor neden sensiz sabahla...
Peki bitince ne olacak?
Bitince ama?
Bir çocuğun yüzünde
Sakalı bitince...
Bir sabah uyanmışsın
Çocukken oynadığın boş araziye
yerden bitince bir minar...
Hayatta her şey geçiyor
Hiçbir yara ilk günkü gibi acıtmıyor yüreğimi
Ama kabuğu koptuktan sonra
Bıraktığı iz kalıyor
Yüreğimin bir köşesinde
Geçmiş acı...
İnsanın, yapıp ettiklerinin, her hareketinin altında sevilme arzusu yatar. Sevilme ihtiyacı her bir ihtiyaca ağır basar. Herkes sevilme şansını kollar hayatt...
Satırları birbiri ardına uyumlu bir şekilde dizmeye özlem ve parmakların arasından yitip giden hevesin ardından onca rahmet... Çok büyük bir boşluk yahut bir...
Ne var ki yolculukta
Her sefer ağlatır beni,
Ben ki yalnızım bu dünyada?
Bir sabah kızıllığında
Yola çıkarım Uzunköprü'den.
Yaylının atları şıngır mın...
Her şeyi onun için yoluna sokarsın ama onunla hiçbir şeyi yoluna sokamazsın, işte o zaman ruhunun ortasına geceden kalma bir park kurulur... İçinde zincirler...
Mavilerinden bi' gök örsene
Sarsın ayazımı, ısınsın içim
Alaşağı et içimin perdelerini
Sızsın kor dudakların tenime
Gel, onlar saramaz yaralarımı
Bileme...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
