Abdullah

Denk değiliz deme gayrı 

Kalp kırılır düşer ayrı 

Ayırt etmez sağlam sayrı 

Sen özsün de o kak mıdır 

Ben de hakka sitem ettim 

Bir suret’çün uz yol git...

Her gece sırtımı duvarlara yaslayıp ellerimi göğe kaldırıyorum, ölmek için dua ediyorum. Beni duyacak her kimse, onu da öldürmüş olmalıyım. İnanmayı bıraktım...

Geçmiş!

Geçtin mi sahiden?

Kurudu mu pencere önü menekşelerin?

Kapıların kapandı mı bir bir?

Hiç aralık bırakmadın mı yedi yaşlarına

İkişer ikişer çıktı...

Yarin şemâili aydan aydınlık gelir

Şuâ-ı şems ne çaba etse beyhūdedir

Muhayyeli biçare eder, gerçeği gülşen idir

Aşk bu canana, ne hale düşürür arîf bilir...

İnsan herkesi tanımaya çalışırken kendi güzelliklerini yok edebiliyormuş yok sayabiliyormuş oysaki insan kendini tanıdığında ne kadar güzelleşiyormuş aynadak...

Yine yazma ve şarap zamanı." ile başlamaya yüz tutmuş minik bir öyküsünü okudum Eroğlu'nun. Zülal'in aşk hikayesi. Yazarların, metinlerinde başkahramanlarını...

Yara izinden tanıdım seni. Benimle aynı yerden incinmişsin belli. Sevilmemişsin, incinmişsin. Eskiden kanatlarının durduğu o muazzam boşluk ele veriyor kendi...

Hayat mı bizi yoran yoksa yaşantı mı?

Yoksa hiç yaşayamadıklarımız mı?

Gördüklerimiz mi yoksa duyduklarımız mı?

Yoksa hissetmek istediklerimiz mi?

Geride...

Sanki insan... Aylar geçmesini boş verin sadece birkaç hafta öncesi halinizle karşılaşsanız birbirinize yeniden uyum sağlamanız biraz zaman alır. Aynı insan ...