Özkan Özmen

zaman nedir bilmeden

üç gün üst üste seni görmeden

ve kırık değil çatlaktır tesellisi ile

içinde biraz da sevgi seliyle veda etmeden

geçiyordun gişelerde...

Sözüm adından geçtiğinde

ve dudakların bir şiire döküldüğünde

hakkında endişe de duyuyorum

hiç ara verilmemiş şüpheler de.

öyleyse zıt düş, kuş seni sevm...

ya sonradan ya da oradan geçerken

başlaması bile mucize olan

sorguladığım her neden sessizlikle anlamlandırılmış,

bilmem şimdi bu aşk uğruna kaç canım kal...

görüyorsun ki bir fırtına sesini yükseltiyor,

duymamak bir tercih meselesine dönüşüyor

ama kulak asmamak imkansız.

saçlarını oradan oraya savuran

parampa...

çok içselleştirdiğimiz ütopik

bir hikaye gibi duruyor adın ve adım,

kafdağıʼnın bilmem kaç metre yukarılarında

dönülmez şimdi gidilen yokuşlu yollar

döne...

şimdi rastlıyorum yorgun yüzlere

hepsinde biraz intihar korkusu,

biraz da ucuz parfüm kokusu.

denk geliyorlar 8 vagonlu bir metroda

yan yana oturuyorlar
...

Sesin sessizlikle ölçülüyordu o sıralar,

nefesin nefsimle.

karşıdan bakıldığında göz gelirdi acizce,

uzaktan bakıldığında öyle sessizce

içinde bir tutam ...

ciddi sorunlar teşkil ediyordu,

birbirimizle olan yakınlaşmalarımız.

bu yüzdendir buna katlanamayıp ayrı yollara kendimizi atmamız.

bedenimle verdiğim müc...

bakma şimdi sen de öyle

her açıdan matem havasında makyajın

şimdi layık ve laiksin bulunduğun ortama, 

çok fazla da bahane arama.

''sevmedin''

senin gör...

sana sormamda sakıncalı gördüğüm tüm soruları,

gözyaşlarında aradığım birbirinden farklı anlamları

ve sana karşı gösterdiğim o delik deşik duygusal toleran...