Sezgi Mercan

Ellerinle usulca ördüğün o sağlam duvarı,

Ellerinle yıktığında, yıkman gerektiğinde, Anlıyorsun; hebâ olmayı, hebâ olanı.

Gözlerinden kederle düşen yaşları...

ne yapsam sevdiremedim sana bu evi 

kiraz çayı demledim 

çayın sıcağını, tadını sevemedin 

sıra bana geldi 

çayın sevilmemelerine dahil oldum

mevsimleri...

İnişlerim çıkışlarım
O kendimden kaçışlarım
Gidişlerim dönüşlerim
İçimdeki sır
O kısır döngülerim
Şarkılarım sancılarım
Kadınlarım hüsranlarım
Dostluk...

Çok uzun sürdü bu mevsim, öyle ki adın kaldı ellerimde

Senden sonrası yuvarlanan boşluk, indirgenmiş hiçlik

Akşamlara sızıp duran tuhaflık felaket tellalı ...

Yolların bana uzak ve ıssız

Bakamam

Gözlerin güneşe yakın ve sıcak

Ulaşmak imkansız sana

Yollarım sana getirmez beni

Soramam

Kimseler bilmesin seni

Ul...

Ne sert bir tokattır sakinlik, 

sakin bir benden nasıl da paslanır

İncitince bir yüreği 

nasıl da içtendir duygular

Ya da yakınca bir bedeni 

nasıl da g...

Dedi, belle yuvam İstanbul bundan böyle.

Dedim, aşinası olayım amma aşiyanın yeri ner'de?

Dedi, çık şu yokuşu bak, göreceksin.

Dedim, ben tırmanamam sen ...

gece, ıslak yollarda gölgelerimiz
sanki bizden kaçarak
uzağımızda, yokuş aşağı
kayıyorlar, uğursuz ay ışığında
*
birbirlerine yaklaşıyorlar usulca
soğu...

Bir süredir bunu yazmak için çabalıyorum. Yazıyorum yazıyorum sonra siliyorum. Sanırım düşünceyi herhangi bir biçime çevirme eyleminin temelinde kabul etmek ...

Üzülmemiş olmak mı, yaşamamış olmak mı?

Birisini seç.

Üzülmemek mi, yaşamamak mı?