Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Henüz küçücük bir çocukken oyuncaklarımdan biri de saatti. Evet evet bildiğimiz saat, hani duvarlarımıza astığımız, kolumuza takıp gözlerimizi bir an kaçırma...

Eylülde yaşanacak

Eylülde yazılacak çok şeyimiz var

Bazen aramak olacak

Kestaneleri, tek tek 

Akçaağaç yapraklarının altında

Eylülde yürüsek

Yine orman...

Anlaşılan eylül gelmiş

Uskumru düşmüşse çingene tezgahlarına,

Eylül gelmiştir.

Nasıl da taze duruyor solungaçları.

Akşama almak gerek, yanına...

Yitik bir düştük sanki çocuk yüreklerde

Yenik düştük kavgaların büyüğüne

Kaskatıydı yürekleri ve de silahları

Tüm sazlar bizimdi ve bizdeydi tüm erbaneler...

Bir iskelede oturuyorsun.

Ayakların suya değiyor.

Sırtını yeryüzünün karanlık parçasına yaslanmışsın.

Sonsuzluğa bakar gibi uzaklara dalmışsın.

Görmeyi u...

Sevda türküleri yakıyoruz.

Her yeni yarını beklerken,

Dünlere gençliğimizi bırakıyoruz.

Bizden bir parça bırakıyoruz.

Birlikte yaşlanıyoruz.

Zaten öyle ...

Daha on gün önce “Ölürüm de gitmem o mahalleye!” demiştin, ahmak. Pişkin pişkin gülmüştün bir de “Ha Ha Ha”.

Sonra “Dördünüzün dört bir yandan saldırıp karg...

... O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum... Az...
Sen de farkettin mi? Az, dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece iki harf. Ama aralarında...

Büyüdüm⠀

Karıştım⠀

Topluluğa⠀

Ağrıyor ⠀

Topuğumdan⠀

Boğazıma⠀

Boğar⠀

Beni⠀

Bocalarım⠀

Daha⠀

On sekiz⠀

Yaşında⠀

⠀

Dört⠀

Yanımda⠀

Hep⠀

Aynı⠀

Ş...

"Anne" dedi. "Sokrates neden öldü?"

Düşündüm. "Farklı olan düşüncelerini insanlarla paylaştığı için öldürüldü." diyemedim. Düşüncelerini paylaşmaktan korksu...

Olamadık alemde ne dost ne sevgili

Kopardık var olanı

Bakmadık hatrına geçmişin.

Anmadık yari yareni

Salamadık kök

Ardımızda bırakmadık tek bir seveni.
...

Yağmurlu bir pazar sabahı bir adam, suskunluğuyla öldürüyordu bir kadını. Kadının iç sesleri koca bir çığ oluşturup, adamı ezip geçmeye hazırlanıyordu. “Duru...

Benim en büyük zaferim, kendimle verdiğim savaşlardan sağ çıktığım geceler. Yaralarım daha kabuk bağlamaya bile başlamadı. Yalnızlığım içimdeki kasvetin doru...

Sırtımdaki geçmişim, ağırlığıyla omuzlarıma çöktüğü vakit, ufak tepeleri aşıp toprağın kahverengiyle ilişkisini gözler önüne seren bir düzlüğe vardığımda, ta...