Kübra Hazal Çankaya

kutsanmış bir suyla korunduğuma inanırdım,

mutluydum çünkü dünya annemin dizleri kadardı.

bir kayıp görsem tanımazdım, küçüktüm.

sen bir dolunay gibi beni...

Hafızamı zorlamak zorundayım. Nereden geldim? Bu aldığım rahat nefes için ne kadar çok ve katlanılmaz şeylerele uğraştım. İnsan nefes alınca ve biraz dinleni...

Uykuda bile ürküten o tekinsiz rüzgarlar gibi yakaladı beni,

unuttuğumu sandığım kız çocukluğumun hevesi.

bir rüzgarı gibi kırılgan dallarımı yokladı-

ken...

Her şey başlar ve biter diye teselli ettim kendimi. Herkes kendini böyle teselli eder, yoksa dünyanın ağırlığı hep ayağımıza dolanır. Dünya ayağımıza dolansı...

seni görüyorum,

hayatının yeni bir gününü adımlarken, işten eve dönerken.

sapsarı bir damla ter akıyor güzel kirpiklerinin yakınından,

benimle yaşadığın b...

bir garın karşısında tanımadığım insanları yolcu etmeye gittim,

insanların gözlerine bakıp bana benzer bir hüzün bumak istedim.

işte böyle biraz dünyaya uy...

tehlikeli değilim,

sokaklar için, demokrasi için ve doğa için.

yine de kendi içime oluk oluk zehir akıtıyorum.

yüzü gözümün önünden silinmiş bir teni özlü...

Bugün hep aynı şeyler olurken bir şey oldu.

Bunu nasıl hissettim şimdi bilmiyorum, sadece oturuyordum.

Her zamanın kahvesini içip, artık benim vücudumu...

bir şeyler olmadı,

ben çok istedim.

şımarıkça bir hüzne gömülmedim,

kimseden bir şey de istemedim.

yüzüm hırpalandı, 

bir şey eksildi, 

bir şeyler olma...

sahilin kenarını nasıl severim,

o sıcak ve sevgi dolu bir akşamı hatırlatan esintiyi.

denize yakın olmak birçok şeydir ve her zamandan öncelikle vazgeçilir...