llsoull

güneş bir gün aydınlatırken, ısırtırken kalbimi 

bir gün karşıma dikilip ölüme davet ediyordu beni 

sahi, bu hep böyle mi olur?

kaçıyorum durmadan

bir şe...

Mutluluğun geniş kapılarında
Hayatın sürgüleri var.
(Daracık ömrümüzde geniş sıkıntılar)

Usul gülüşlerimizde hüzün lekeleri
Küçük ayrıntılara yönelik ...

Kavak yelleri esiyor göğsümde

Tarlanın ortasındaki kurumuş ağacım

Toprağım havalanmamış henüz

Ceset çiçekleri çapalanır ruhuma

Hayatın rutubeti sinmiş üz...

Gözlerinin kapısındayım beni sokakta bırakmışsın, 

Dergâhın önündeyim beni ecnebi kılmışsın, 

Çölünün kıyısındayım beni susuz koymuşsun, 

Kalbinin yamacın...

Ben bir dere yatağının
En kıvrımlı yeriyim.
Bilemem nerelerden
Akar da ince ince
Su gelir yara değer
Değdikçe eririm.

Örseli bir bahçenin
Acemi gülü...

Caner'in ağzından

Yüzümde sinir bozucu bir gülümseme ve kucağımda bebekle birlikte hastane kapısının önündeydim. Bugün taburcu olmuştum ve bebeği zorla kuca...

8 Yıl Sonra

Elimde kahvem dizimde bilgisayarım ile sunumları yetiştirmeye çalışıyordum. Uzun yıl uğraşlarım sonunda ise yaramıştı ve fon yaratıcısı olmuştum...

Yeşillikler arasında terk edilmiş bir dağ evi... Peki ben neden bu dağ evine bu kadar aşığım? Burnuma gelen lavanta kokuları, kulaklarıma gelen kuş cıvıltıla...

Kırık dökük evlerin fotoğrafını çekiyorum. eski beni görmüş gibi

Yanlarında bitmiş papatyaları suluyorum şimdiki ben'e yardım eder gibi. Toprağı kazmıyorum ...

Ilık akşam üstlerinde gelen depresiflik. Hafif rüzgarların bunalımı. İçimdeki ilhamı bulup çıkartan da o. Ne sylvia ne de virginia değil.

Yine burdayken geç...

Bugün gidersin arkana bakmadan

Boşversene belki gelirsin yarına

Bağırır çağırır kırar dökersin dakikasında

Pişman olur gelirsin saniyesinde

Sözlerin bıça...

Benim için yeri neden bu kadar özel bin tane sebep sayılabilirim sanırım. Mekanların, görsellerin güzelliğinden her sahnenin altında yatan sürrealist anlama ...

Sonunda bu düşünceler öldürecek beni

Sonunda boğulucam kaçacağım ellerinden

Piç bir yalnızlığın avuçlarındayım

Yorgun görünüyor ruhlarım

Soluk gibi kuytu...

Gizemli kapıların ardındaki düşleri kim bilebilir

Uslu bir kalbi alevle kim harmanlayabilir

Sessiz umutları kim içinde öldürebilir

Güvensiz bakışların ark...

Kim buldu kumpaz yolların durgunluğunu

Hangi kitapta yazdı öldürülen masum kuşlar

Huysuz elleri

Sorgusuz kuytuları

Uçamam kanatlarım kırıldı

Soramam yal...

İnsan kendisine yük olur mu?

İnsan aslında en çok kendisine yük olur...

Kabullenemez, özgürleştirmez, düşüncelerinde hep bir kusur bulur. Karşı çıkar. Nede...

Geçmişten hiçbir zaman kaçmak gibi gayem olmadı aksine, geçmişte yaşayan birisiydim... Her zaman...

Şimdi geçmişten sıyrılmak istediğim bir an var ama kaçac...

Neye, kime bu kadar kırgınsın ruhum? Neden hiç geçmeyecekmiş gibi hissediyorsun? İyileşmek isterken ve bunun için az da olsa çaban varken niye kalbinin derin...

Yeni başlangıçlar için geç kalmış mıyızdır?

Zaman dediğimiz kavramı sence de gözlerimizde çok büyütmüyor muyuz? Hayatı basite almamız gerektiğini savunurken...