llsoull

...
Hepsinin gelmesini bekleme,
Sen var olasın diye.
Bir kişi gelmeyecek
Sen, bir olasın diye.

483

Güneş yakıp kavuruyordu Beruleth’i

Istırabını yeryüzünde hiç kimse çekmedi

Yaralar açıyordu beyaz teninin her yerinde

Ve çığlıklar atıyordu durmadan ...

YALNIZLIK ve VAR OLMAK ÜZERİNE

Tanıdıkça yalnızlaştım, yalnızlaştıkça tanıdım.

Düşünüyorum öyleyse varsın.

Yalnızlığın kavuruculuğu ya tümüyle karamsarlık...

Yürüyorum,

Nereye varacağını bilmediğim bir sızı yüreğimde.

Sessizim,

Taşıyamayacağım yükler sığınmış bedenime.

Kalbimin tam ortasında geçmeyen bir üşüme...

İçine saplanıp kaldığım

Kalbimin derin uğultusu yarım kalmışlık

Yarım kaldım ben

Bir tenhada usulca bırakıldım

Sevda kırıntılarımı topladım yerden

Sessi...

bacadaki kuş

gökyüzünden korkma

gökyüzü umudun selidir

kanatlarında hüzün birikmiş

kendine saklama

hüzün yeryüzünün kiridir

Bir çizgi keskinliğinde değil,

Soluk renkler cümbüşü var izbelerimde,

Yaşamak sanıldığı kadar da matah değil.

Apartman boşluğuma saklanmış kuş yuvalarınd...

Ben, bir yaban lalesine imrenirdim gizliden,

Mevsimlerin birinde serpilmek,

Kalanında açacağım renge oyalar örmek,

Dokuma kumaşlara, kendi yüzümü işlemek ...

Ben kimim bilmiyorum. Sanırım benlik bu. Benlik değişim. Zamanı anlamamak ama zamanda, değişimi anlamak. Neyden ibaretim? Ne ile tanımlanabilirim? Bilmiyorum...

Çocukluğum ıssız bir caddede şimdi, gün doğmaya yakınken. Tek tük yanan sokak lambaları, yağmurla birlikte mis gibi kokan çiçekler ve kaldırımın kenarına sır...