Paslı parmak uçları
Kara, pireli kediler
Yollara vuran esmer yüzlü çocuklar
Pas yüzünü kaplamış
Teninin elbisesi olmuş göçükler
Serseri gülüşler dudağın...
ilkin merak uyandıran
sonrasında unutulmamak uğruna içinde tekrarlanan
ve bir türlü kelime dağarcığına dahil olamayan
o kelimeyim ben
yerim yurdum yok se...
“Yok
Gelecem de dermanım yok
Kime gülsem şu yüzümü
Diyemez oldum sözümü”
Bu şarkı, Şubat dizi müziklerinden biri. Şubat, belki çoğu kişinin bilmediği...
Bütün bu boğuştuğum şey neydi? Kör bir bıçağın yüzü... Ben ise üzerinde yalın ayak geziniyorum. Sanki en acıtan yerinin tam ortasındayım, en dayanılmaz nokta...
(Spoiler içerir.)
Birazdan incelemeyi okuyacaksınız.
Sadece biraz daha zamanı var, bu sırada okumaktan vazgeçebilirsiniz.
Televizyonda mutlaka daha iyi bi...
Bu dört duvar ceza olmuş bana
Yıpranmış bir yatağım
Yıpranmış hayallerimi döktüğüm bir yastığım
Giymeye ihtiyaç duymadığım bir karakterim var
Bu dört du...
Anılar, kitabın arasında kuruyan bir çiçek gibi eskimeli zihnimizde. Üzerini toz kaplamalı, yıllanmalı anılar. Çünkü yıllandıkça özlem kokacak her biri. Eski...
Ne zaman düştü bardağı taşıran o son damla
Hangi kadının gözyaşıydı
Hangi çocuğun parçalanmış kolundan akan son kan damlasıydı
Ne zaman bitti sözün
Konuş...
Ruhum karmaşalar içinde. Teselli diye sığındığım mabet daha da hüzne boğuyor beni. Akıtmadığım gözyaşı içimi yakıyor. Yaslandığım duvar başıma yıkılıyor. Ner...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok