pınar arpınar
@pnrarpnr
En çok da kendimi ararken kayboluyorum. içselleştirdiklerim sözcüklerde çoğalıyor, satırlarda dans ediyor. Hayata dair anlam arayışımı kaybetmemle beraber çocukluğumdan süregelen kafiye arayışımı da bıraktım. Böylece sustuğum her şey lirikalitesi düşük dizelerde başrol oluyor…
Uygarlığın huzursuzluğu beni buraya iten,
Toplumun ihanetiydi çocukluğun ruhuna inen,
Ensemizde iğreti bir nefes,
Ve ben hangi sokaktan dönsem eve varamıy...
Sen hala kırıldığın yerden yeşermeye çalışırken
Bir kelebekten umut dilenirken,
Uğruna ettiğin tüm kavgalarının yarası saklı hala,
Unutmuşsun.
Benim adım...
Çoktandır ihmal ediyorum çiçeklerimi
Solmasın diye bir çerçeveye koymuştum oysa
Soldu
Bir fotoğrafın fısıltısında buldum kendimi
Yutkundurmuyor sessizliğ...
Seni tanıdım çocuk,
Seni gözlerinin ardındaki hüzünden tanıdım.
Düşe kalka büyüyüşünden,
Yamalı pantolonundan,
Yaralı dirseğinden,
Ve acımadı diyişinden...
Gençtim ben de
Kitaplarım vardı kıyamadığım senden bugüne gelen onlar oldu sadece ama altını çizecek kadar kıyıyorum artık.
Ve Freud'u anlamak çokta mühim ...
Oradasın biliyorum gitmedin hiçbir yere
Sensin o muzırca gülümseyen yeşilliklere
Tersine taranmış saçın bu sabah
İstikrarla bakıyor göğe
Savuruyor herg...
Bu ömrün yarısı yaşanmıştır ve
Annemlerimiz anlatmasaydı eteği yerlerde sürünen masal kızlarını, bizler de sevgiyi sürünerek aramazdık.
Ve kimse de dişi k...
Gerçeğin merhametsiz duvarlarına çarptıkça anlıyorsun büyüdüğünü,
Sabahı zor ettiğin her gece ruhuna inen darbelerde.
Ve her yeni gün bir çizgi dolduruyor ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
