Gecenin yarısı bitti, artık karar vermeliyim. Ya şimdi uyuyup, sabah bütün erkek akrabaların toplandığı yere gidip onlarla bayramlaşacaktım, daha doğrusu onl...
Ben bir ardıçın yüzüyüm
Kabuklaşan canımda
Bin yıllık yeniliği
uyutuyorum
Ayak diplerime
Ev kuruyorum her sabah
Durarak
Bakarak
Gün azalınca ışıl...
Evdeyim. Perdeler sonsuz örtülü. Sabahtan akşama. Soğuk ama gevşek bir boşluk gibi süzülüyorum odadan. Odaya. Bazı, uğramadığım köşeleri var evin. Soğuk mu, ...
Kitaplığınıza, masanıza, bavulunuza, kafanıza yakışmaya geliyoruz.
Dünyanın dört bir yanından (Almanya'dan, Fransa'dan, Çekya'dan ve Türkiye'nin çeşitli ill...
"Kalbimi çok kırıyor." dedi. "Kalbimin böyle olması kalbimi çok kırıyor." Nasıl desem... Benim kalbim hiç uslanmıyor efendim, bugün benim bütün duygularımı a...
Karanlıkta seslendim size; hiç görmediniz, hiç duymadınız.
Körlüğünüzün en geçerli sebebiydi gece, duymamanız uzak düşüşündendi kalplerin.
Siz uyurdunuz, n...
Kimseler, kimseler bilmiyor bir kuşun kalbine ağlamayı,
Çünkü çok zordur insanın kendi kalbiyle bir kuşun kalbini bir tutması, kendinden çok daha güçsüz ola...
"Kalbine dön, evine dön."
Evine dönmüştü, kimseler yoktu. Bir delil aradı varlıklarına. İnsan bu toz bulutu değildi ya, dağılıp gidemezdi. Bulamadı delili. ...
Gün kararınca ve çok azı kendi kalbinin köşesine çekilince o yalın ayak koşardı hüzne. Sonra teselliler icat ederdi, avunamazdı hiçbir teselliyle. Kendi olar...
Eve gitmek, kalbime dönmek istedim. Beraberinde onu da götüreceğimi biliyordum ama yalnızca ruhumda var olacaktı. Yüzü, ‘dün'e karışacak, en güzel hatıraları...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
